1 Atëherë i lartësova sytë e, ja, pashë katër brirë.
2 E pyeta engjëllin që fliste me mua: ‘Çka janë këta?’ Ai m’u përgjigj: “Këta janë brirët që e shpërndanë Judën, Izraelin e Jerusalemin.”
3 Atëherë Zoti më dëftoi edhe katër farkëtarë.
4 Unë pyeta: ‘Po këta çfarë erdhën të bëjnë?’ Ai u përgjigj: “Ata janë brirët që e kanë shpërndarë Judën sa që asnjë të mos guxojë të çojë më kokë. Këta erdhën t’i trembin e t’ua thyejnë brirët paganëve që e përdorën fuqinë e vet kundër Judës për ta shpërndarë.”
Vegimi i tretë: matësi
5 I çova sytë dhe pashë: ja, një njeri që mbante në dorë konopin e matjes.
6 Pyeta: “Kah po ja mban? Ai m’u përgjigj: ‘Për ta matur Jerusalemin e për të parë sa është gjerësia e tij e sa gjatësia.’”
7 Dhe, ja, engjëlli që fliste me mua, doli dhe një engjëll tjetër iu afronte në takim:
8 i tha atij: “Vrapo e thuaj këtij djaloshi: Jerusalemi duhet të jetë pa mure për shkak të një shumice të madhe njerëzish e bagëtish që do të jenë në të.
9 Unë do të jem ‑ thotë Zoti ‑ mur i zjarrtë përreth tij dhe Lavdia e tij në mesin e tij.”
Dy grishje të shpërngulurve
10 “Hej, hej! Ikni nga toka e Veriut ‑ thotë Zoti ‑ sepse unë ju pata tretur në katër erërat e qiellit ‑ thotë Zoti ‑ .
11 O Sion, ku e lë, ik ti që banon te bija e Babilonit!
12 Sepse kështu thotë Zoti i Ushtrive, Lavdia e të cilit më dërgoi ndër popuj, të cilët ju patën rrëmbyer: Kush t’ju prekë ju, prek beben e syrit tim!
13 Ja, unë po e lartësoj dorën time kundër tyre dhe ata do të bëhen preja e skllevërve të vet! “Kështu do ta kuptoni se më ka dërguar Zoti i Ushtrive.
14 Gëzo e galdo, bija e Sionit,
sepse, ja, unë po vij
e do të banoj në ty,
‑ thotë Zoti.
15 Atë ditë popuj të shumtë
do t’i mbështeten Zotit
e do të jenë populli i tij.
Do të banoj në mesin tënd
e do ta kuptosh se Zoti i Ushtrive
më dërgoi te ti.
16 Juda prapë do të bëhet prona e Zotit
‑ pjesa e tij mbi Tokën e shenjtë,
do ta zgjedhë rishtas Jerusalemin.
17 Çdo i vdekshëm të heshtë para Zotit,
sepse u zgjua nga banesa e tij e shenjtë!”