1 Vetëm pasi shpëtuam e morëm vesh se ishulli quhej Maltë.
2 Vendasit na treguan një njerëzi të jashtëzakonshme. Ndezën një zjarr të madh e të gjithëve na afruan përreth tij, sepse kishte filluar të bjerë shi e bënte ftohtë.
3 Pali mblodhi një krah rrozga e i hodhi në zjarr. Kur, ja, prej të nxehtit doli një gjarpër dhe iu kap për dore.
4 Kur vendasit panë se si gjarpri i varej për dore, i thanë njëri‑tjetrit: “Ky njeri qenka me siguri vrasës: i shpëtoi detit, por Drejtësia nuk e lë të jetojë!”
5 Pali e shkundi gjarprin në zjarr e nuk i ndodhi kurrnjë e keqe.
6 Ata pritnin që menjëherë të ënjtej e të binte i vdekur, porse, pas një pritjeje të gjatë, panë se atij s’po i ndodhte asgjë e jashtëzakonshme. Atëherë ndërruan mendim e thoshin: “Qenka hyj!”
7 Në afërsi të atij vendi ishte prona e kryetarit të ishullit, që quhej Publius. Ai na priti e na përbujti bujarisht për tri ditë.
8 I ati i Publit ishte në shtrat ndër ethe e i sëmurë nga barku i keq. Pali hyri tek ai, u lut, e bekoi duke vënë duart mbi të dhe e shëroi.
9 Pas kësaj ngjarjeje filluan të vijnë edhe të sëmurë të tjerë të ishullit e shëroheshin.
10 Ata atëherë na bënë nderime të shumta e, kur rimorëm lundrimin, na sollën ushqimet që na nevojiteshin.
Pali arrin në Romë
11 Pas tre muajsh lundruam me një anije prej Aleksandrie e cila kishte dimëruar në ishull e për shenjë kishte Dioskurët.
12 Kur mbërritëm në Sirakuzë, u ndalëm aty tri ditë.
13 Prej këndej, duke lundruar buzë bregut, u kapëm në Regj. Të nesërmen filloi të fryejë shiroku e për dy ditë arritëm në Puteol,
14 ku gjetëm disa vëllezër, të cilët na ndalën të rrinim tek ata shtatë ditë.
E kështu arritëm në Romë.
15 Kur vëllezërit e atjeshëm dëgjuan se kemi arritur, na dolën para që prejTregut të Apiut e deri te Tri Pijetoret. Pali, kur i pa, falënderoi Hyjin dhe u ngushëllua në shpirt.
16 Kur arritëm në Romë, Pali e mori lejen të kishte banesën e vet të veçantë me një ushtar që e ruante.
Pali predikon në Romë
17 Pas tri ditësh Pali i grishi në takim udhëheqësit e judenjve. Kur erdhën, u tha:
“Vëllezër, edhe pse unë nuk kam bërë asgjë as kundër popullit tonë, as kundër traditave të të parëve, megjithatë në Jerusalem më kanë lidhur e më kanë dorëzuar romakëve.
18 Romakët, pasi më morën në pyetje, deshën të më lirojnë, sepse nuk kisha bërë kurrfarë vepre që të meritoja vdekjen.
19 Por, pasi judenjtë kundërshtuan, qesh i shtrënguar t’i drejtohem gjyqit të Cezarit: e jo, pra, që kam pasur për qëllim ta padis për ndonjë gjë timen.
20 Pra, për këtë arsye kërkova të takohem me ju e të bisedojmë, sepse për të vërtetë, këto pranga i mbaj për shkak të shpresës së Izraelit.”
21 Ata i thanë:
“Ne nuk kemi marrë prej Judeje kurrfarë letre lidhur me ty e, as prej vëllezërve që erdhën prej andej, s’kemi dëgjuar gjë të keqe as kurrfarë fjale për ty.
22 Megjithatë ne dëshirojmë të dëgjojmë prej teje çka ti mendon, sepse për atë sekt dimë vetëm se has gjithkund në kundërshtime.”
23 Atëhere, pasi ia caktuan ditën, erdhën në banesën e tij në një numër edhe më të madh. Në shtjellimin e vet, Pali u dëshmonte Mbretërinë e Hyjit e, prej mëngjesit deri në mbrëmje u mundua t’ua mbushë mendjen të besojnë në Jezusin në bazë të Ligjit të Moisiut e të Profetëve.
24 Fjalët e tij disave ua mbushën mendjen, kurse disa të tjerë s’deshën të binden.
25 Kur, ashtu të pa marrë vesh me njëri-tjetrin, po shpërndaheshin, Pali shtoi edhe këtë fjalë:
“Mirë u tha Shpirti Shenjt të parëve tuaj me gojë të Isaisë profet:
26 ‘Shko te ky popull e thuaj:
me veshë tuaj do të dëgjoni,
por gjë s’do të kuptoni;
mirë do të shikoni,
por gjë s’do të shihni.
27 Guruar është zemra e këtij populli,
veshët u janë shurdhuar,
sytë u janë verbuar,
që me sy të mos shohin,
me veshë të mos dëgjojnë,
që të mos kthehen
e unë t’i shëroj.’
28 Ta dini, pra, të gjithë: Shëlbimi i Hyjit u është dërguar popujve joçifutë. Ata do ta dëgjojnë. ”[29]
30 Plot dy vjet jetoi Pali në banesën që vetë e paguante. Aty i pranonte të gjithë ata që shkonin në takim me të. 31 Predikonte Mbretërinë e Hyjit dhe mësonte me liri të plotë e pa kurrfarë pengese të vërtetën mbi Jezu Krishtin Zot.