1 Bir, ke mëkatuar? Mos e bëj më,
e lutu për mëkatet e kaluara që të të falen.
2 Si prej gjarpri ik para mëkateve,
se, po iu afrove, do të të hanë!
3 Dhëmbë luani janë dhëmbët e tyre:
njerëzve ua marrin jetën.
4 Shpatë me dy teha është çdo paudhësi:
plagët e saja janë të pashërueshme.
5 Tmerri e padrejtësia e zhdukin pasurinë,
shtëpinë sado të pasur e shkreton krenaria:
kështu asgjësohet pasuria e krenarit.
6 Lutja e skamnorit prej gojës së tij
arrin në veshët e Perëndisë
dhe pa vonesë do t’i jepet e drejta.
7 Kush e urren qortimin, ndjek gjurmët e mëkatarit,
kurse kush e druan Hyjin, e pranon në zemër.
8 Larg e larg njihet njeriu gjuhëgjatë,
por i urti e di se do të rrëzohet.
9 Kush ndërton shtëpinë e vet me para të huaja
është si ai që mbledh gurë për dimër.
10 Shtëllungë liri është mbledhja e të patenzonëve:
mbaron në flakën e zjarrit.
11 Udha e mëkatarëve është e shtruar me kalldrëm,
por mbaron në humnerën e Nëntokës.
12 Kush e mban ligjin, mbizotëron epshet,
13 rrjedhoja e frikës së Zotit është urtia.
14 Kush s’është i aftë nuk mund të bëhet i urtë,
15 sepse ka mendjemprehtësi që shtohet me paudhësi
dhe s’ka urti ku ka shqetësim hidhërimi.
16 Dija e të urtit vërshon me shumicë,
këshilli i tij është si burimi i jetës.
17 Zemra e të marrit është si vegshi i thyer,
s’e mban pikën e urtisë!
18 Kur njeriu i mençur e ndjen një fjalë të urtë,
e lavdëron dhe e shton një tjetër;
kur e dëgjon një njeri epshor ndjen pakënaqësi
dhe e hedh pas shpinës së vet.
19 Biseda e të marrit porsi barra në udhëtim,
kurse në buzët e të urtit gjendet kënaqësia.
20 Fjala e njeriut të urtë kërkohet në mbledhje
dhe për fjalët e tija përsiatet në zemër.
21 Shtëpi e rrënuar është urtia e budallait,
dija e të padijshmit e vetkuptueshme.
22 Disiplina për budallain është si prangat në këmbë
dhe si zinxhirët në dorën e tij të djathtë.
23 I marri qeshet me zë të lartë,
kurse njeriu i urtë bën buzën në gaz, në heshtje.
24
25 Këmba e të marrit vrapon të hyjë në shtëpinë e të afërmit,
kurse njeriu i njerëzishëm afrohet me njerëzi.
26 I pamendi shikon nga dritare në shtëpinë e huaj,
kurse i njerëzishmi pret përjashta.
27 Njeriu i panjerëzishëm përgjon pas dere,
kurse për të urtin është turp i madh.
28 Buzët e fjalamanit flasin marri,
kurse fjalët e të urtit janë mirë të peshuara.
29 Zemra e të marrëve është në gojën e tyre,
ndërsa goja e të urtëve është në zemrën e tyre.
30 Kur i patenzoni mallkon kundërshtarin e vet,
ai vetë e mallkon vetveten.
31 Shpifësi përdhos vetveten e gjithkush e urren;
po edhe ai që qëndron me të, bëhet i urrejtshëm,
nderohet kush di të heshtë e është i arsyeshëm.