1
Përse paganët çohen peshë
e përse popujt bluajnë punë të kota?
2 Mbretërit e tokës po ngrihen,
princat me përbetim çohen kundër Zotit e Mesisë së tij:
3 “Le t’i këputim vargjet e tyre,
le ta flakim prej nesh zgjedhën e tyre”!
4 Qeshet Ai që selinë e ka në qiell,
i Larti Zot i përqesh ata!
5 Pastaj u thotë në hidhërimin e vet,
me zemërimin e hidhërimit të vet i huton:
6 “Unë e kam shuguruar mbretin tim
mbi Sion, malin tim të shenjtë”!
7 Unë do ta shpall vendimin e Zotit.
Ai më tha: “Ti je im Bir,
unë sot të linda!
8 M’i kërko e unë për pronë do të t’i jap popujt,
nën sundimin tënd gjithçka përfshin toka.
9 Sundo mbi ta me skeptër hekuri
dhe do t’i thyesh porsi vegsha vorbëtari”!
10 E tanipra, merrni vesh, o mbretër,
mësoni ju që gjykoni dheun!
11 Shërbejini Zotit me druajtje të madhe,
nënshtrojuni Atij me nderim e dridhje,
12 bëni siç kërkon Ai që të mos hidhërohet
e të sharroni nga udha.
Papritmas flakë i ndizet zemërimi.
Lum zemra e atyre që shpresojnë në Të!