1 Izrael, mos u gëzo,
mos galdo si popujt e tjerë,
sepse e le Zotin tënd për të lavirësuar,
të pëlqeu shpagimi,
mbi të gjitha lëmet e drithit.
2 Lëmi as tinari nuk do t’i ushqejnë,
edhe vera në gënjeshtër do t’i lërë.
3 S’do të qëndrojnë në tokën e Zotit,
Efraimi do të kthehet në Egjipt,
në Asyri do të hajë ushqime të ndyta.
4 Zotit verë s’do t’i njomin më,
flitë e tyre s’do t’i pëlqejnë më.
Buka e tyre si buka e vajtorëve:
kush ta hajë i papastër do të bëhet
‑ buka e tyre veç do t’u mbajë frymën ‑
nuk do të hyjë në shtëpinë e Zotit.
5 Çfarë do të bëni në ditë të kremte,
ditën e festimit të Zotit?
6 Ja, ikën para shfarosjes,
Egjipti do t’i bashkojë,
Memfisi do t’i varrosë:
argjendin të lakmueshëm të tyre,
hithrat do ta trashëgojnë,
tendat do t’ua mbulojnë ferrat.
Lajmërimi i ndëshkimit shkakton përndjekjen e profetit
7 Arritën ditët e ndëshkimit,
arritën ditët e shpagimit:
le ta dijë Izraeli!
‘I marrë ‑ bërtet ‑ është profeti!
E la mendja njeriun e frymëzuar!’
Për fajësinë tënde të madhe,
janë të shumta armiqësitë e tua.
8 Efraimi, populli i Hyjit tim,
profetin po e spiunon;
në të gjitha udhët i është vënë rrjeta,
sulmohet der në Shtëpi të Hyjit të tij.
9 U prishën veç deri aty
porsi në ditët e Gabaasë!
S’i harron fajësitë e tyre:
do t’i ndëshkojë mëkatet e tyre.
Ndëshkimi i fajit në Beelfegor
10 Unë e gjeta Izraelin,
porsi rrushin në shkretëtirë
si kokrrat e para të fikut të lashtë
etërit tuaj i pashë.
Posa arritën në Beelfegor
Turpësisë ia kushtuan veten
edhe u bënë të neveritshëm
porsi ajo gjë që e dashuruan.
11 Si shpendi Efraimit do t’i ikë nderi:
jo më lindje, shtatzani as ngjizje!
12 Po edhe nëse do të rrisin fëmijë,
prej njerëzve do t’i shfarosë;
po, oh po, mjerim për ta
kur unë të heq dorë prej tyre!
13 Efraimi, me aq sa pashë,
bijtë e vet i vuri shpend për gjah,
Efraimi bijtë po i çon në therore!
14 ‘Jepu, o Zot! E çka t’u japësh?
Barkun e shuar, gjinjtë e thatë!’
Ndëshkimi i fajit të Galgalës
15 Tërë faji i tyre u dëftua në Galgalë,
pikërisht atje i mora mëri.
Për veprat e tyre të këqija
do t’i dëboj nga shtëpia ime.
S’do të vazhdoj unë më t’i dua;
të parët e tyre të gjithë janë kryengritës.
16 Efraimi u godit,
rrënjët iu thanë,
kurrë nuk do të japë më fryte.
Po edhe në qoftë se do të lindin fëmijë,
do t’i vras
frytet e dashura të kraharorit të tyre.
17 Hyji im do t’i përbuzë,
sepe Atë nuk e dëgjuan
dhe do të enden nëpër kombe!