1 Kur Efraimi merrte fjalën,
shtinte tmerr;
ishte princ ai në Izrael.
Por me Baal u bë fajtor
e sharroi!
2 Edhe tani vazhdojnë të mëkatojnë:
punojnë një vepër shkrirjeje,
me argjend të vet
me teknikë të vetën ‑
disa idhuj!
Vepër mjeshtrash e asgjë tjetër.
“Këtyre ‑ i urdhërojnë ‑ flijojuni!”
Edhe njerëzit puthin viçat!
3 Këndej do të jenë
porsi reja e mëngjesit,
porsi vesa para diellit,
byk që era e humb nga lëmi,
porsi tymi kur del prej oxhakut.
Ndëshkimi i mosmirënjohjes
4 “E pra, unë jam Zoti, Hyji yt,
që prejdheut të Egjiptit,
tjetër Hyj mos njih pos meje,
shëlbues tjetër pos meje nuk ka.
5 Unë të ushqeva në shkretëtirë,
në atë vend të thatë.
6 Në kullotë të mirë erdhën e u nginë,
kur u nginë çuan kokë
e prandaj edhe më harruan.
7 Kështu për ta luaneshë do të bëhem,
si leopardi do t’u rri në pritë.
8 Do t’u sulem, si arusha, zogjsh grabitur,
do t’ua shqyej gjoksin rreth zemrës,
si luani në vend do t’i përlaj,
egërsirat kortarë do t’i bëjnë.
Mbarimi i mbretërisë
9 Unë po të shfarosë, o Izrael;
kush është ai që mund të të ndihmojë?
10 E ku është tani ai mbreti yt
që të të shpëtojë në qytete të tua.
E gjyqtarët e tu për të cilët the:
‘Më jep një mbret e disa princa’?
11 Ta jap mbretin në zemërimin tim
e ta heq në zemërimin tim.
Rrënimi i pashmangshëm
12 Lidhur mirë janë fajet e Efraimit,
në vend të fshehtë ruhet mëkati i tij.
13 Dhimbjet e lindëses mbi të do të bien;
do të jetë djalë që mend nuk ka,
pse nuk del në kohë të vet
nga kraharori i s’ëmës së vet.
14 Do t’i çliroj nga dora e Nëntokës?
Vallë prej vdekjes t’i shpëtoj?
Ku është, o vdekje, murtaja jote?
Ku është, Nëntokë, murtaja jote?
Dhimbja u fsheh prej syve të mi!”
15 Ndërsa ai mes vëllezërish përparon,
do të lëshohet era përcëlluese,
era e Zotit prej shkretëtirës do të vijë,
do t’ia thajë burimet,
krojet do t’ia shterojë,
do të rrëmbehet thesari,
çdo enë e paçmueshme.