1 Jezusi, kur i kreu të gjitha këto fjalime, u tha nxënësve të vet:
2 “Ju e dini se edhe dy ditë janë Pashkët dhe Biri i njeriut do të dorëzohet për t’u kryqëzuar.”
3 Atëherë kryepriftërinjtë e pleqtë e popullit bënë mbledhje në pallatin e kryepriftit që quhej Kajfa,
4 dhe morën vendimin ta zënë Jezusin me tradhti e ta mbysin.
5 Por thoshin:
“Jo në të Kremte që të mos bëhet ndonjë trazirë në popull.”
6 Kur Jezusi po gjendej në Betani, në shtëpinë e Simonit të Gërbulur,
7 ndërsa po rrinte në tryezë, iu afrua një grua me një enë alabastri plot parfum të shtrenjtë dhe ia zbrazi mbi kokë.
8 Nxënësit, kur e panë, u zemëruan e thanë:
“Pse gjithë ky shpenzim!
9 Mundi të shitej shtrenjtë e t’u jepej skamnorëve!”
10 Jezusi e hetoi këtë gjë e u tha:
“Po pse po ia prishni kësaj gruaje? Ajo bëri vepër të mirë ndaj meje.
11 Skamnorët i keni gjithmonë me vete, e mua nuk më keni gjithmonë.
12 Ajo, vërtet, duke e zbrazur këtë parfum mbi trupin tim, e bëri atë që të më bëjë gati për varrim.
13 Për të vërtetë, po ju them: kudo që do të predikohet ‑ në botën mbarë ‑ Ungjilli, do të thuhet në përkujtimin e saj edhe kjo që bëri.”
14 Atëherë njëri prej të Dymbëdhjetëve ‑ ai që quhet Judë Iskarioti, shkoi te kryepriftërinjtë
15 dhe u tha: “Çka po më jepni e unë po jua dorëzoj?” Ata i caktuan tridhjetë sikla të argjendta.
16 Që atëherë Juda kërkonte rastin e volitshëm për ta tradhtuar.
17 Të parën ditë të Bukëve të pabrume, iu afruan Jezusit nxënësit dhe e pyetën:
“Ku dëshiron ta bëjmë gati darkën e Pashkëve?”
18 Ai u tha:
“Shkoni në qytet te filani dhe thuajini: Mësuesi thotë: koha ime është afër! Te ti do të kremtoj Pashkët me nxënësit e mi.”
19 Nxënësit bënë si u urdhëroi Jezusi dhe përgatitën darkën e Pashkëve.
20 Kur u bë natë, Jezusi u ul në tryezë bashkë me të Dymbëdhjetët.
21 Ndërsa po hanin, ai u tha: “Për të vërtetë po ju them: njëri prej jush do të më tradhtojë!”
22 Të trishtuar për së tepërmi, zunë ta pyesnin njëri pas tjetrit:
“A mos jam unë, Zotëri?”
23 Ai iu përgjigj:
“Ai që po e ngjyen kafshatën me mua në pjatë ‑ ai do të më tradhtojë.
24 Po, Biri i njeriut patjetër po shkon siç është në Shkrimin e shenjtë për të. Porse: vaj për atë njeri që po e tradhton Birin e njeriut! Më mirë do të kishte qenë për të të mos kishte lindur aspak!”
25 Atëherë e pyeti edhe Juda, tradhtari i tij:
“A mos jam unë, Mësues?”
“E the vetë!” ‑ iu përgjigj Jezusi.
26 Ndërsa po hanin, Jezusi mori bukën, i dha lavdi Hyjit, e theu, ua dha nxënësve të vet e tha:
“Merrni, hani: ky është trupi im!”
27 Pastaj mori kelkun, u falënderua, ua dha e tha:
“Pini prej tij të gjithë,
28 sepse ky është gjaku im ‑ gjaku i Besëlidhjes ‑ që do të derdhet për të gjithë në shpërblim të mëkateve.
29 Unë po ju them: që tani nuk do të pi më kësi fryti hardhie deri atë ditë, kur, bashkë me ju, do të pi ‑ një verë të re ‑ në Mbretërinë e Atit tim.”
30 Dhe, pasi kënduan himnin, dolën për të shkuar në Malin e Ullinjve.
31 Atëherë Jezusi u tha:
“Të gjithë ju sonte do ta humbni besimin në mua. Sepse Shkrimi i shenjtë thotë:
‘Do t’i bie bariut
e delet e tufës do të shpërndahen!’
32 Porse, kur të ngjallem, do të shkoj para jush në Galile.”
33 Atëherë Pjetri iu përgjigj:
“Po qe se edhe të gjithë do ta bjerrin besimin në ty, unë assesi nuk do ta bjerr besimin në ty!”
34 Jezusi i tha:
“Për të vërtetë po të them: pikërisht sonte, para se të këndojë gjeli, tri herë do të më mohosh!”
35 Pjetri i tha:
“Po edhe në qoftë se duhet të vdes bashkë me ty, nuk do të të mohoj!”
Kështu thanë edhe të gjithë nxënësit e tjerë.
36 Atëherë Jezusi mbërriti me nxënës në një kopsht, që quhej Gjetseman dhe u tha:
“Rrini këtu, derisa unë të shkoj atje e të lutem.”
37 Mori me vete Pjetrin dhe dy bijtë e Zebedeut. Atëherë filloi të trishtohej e të ngushtohej.
38 E u tha:
“Shpirtin ma kaploi një trishtim që çon në vdekje. Qëndroni këtu dhe rrini zgjuar me mua!”
39 Pastaj u largua pakëz, ra me fytyrë për dhé e lutej: “Ati im, nëse është e mundur, largoje prej meje këtë kelk mundimesh! Megjithatë, le të bëhet, jo si dua unë, por si do ti.”
40 Dhe u kthye te nxënësit, i gjeti fjetur dhe i tha Pjetrit:
“Si kështu, s’mundët të rrini zgjuar me mua as për një orë të vetme?
41 Rrini zgjuar e lutuni të mos bini në tundim! Shpirti, vërtet, është i gatshëm, por trupi është i ligshtë.”
42 Prapë shkoi të dytën herë e u lut:
“Ati im! Nëse s’mund të kalojë ky kelk mundimesh pa u pirë prej meje, u bëftë vullneti yt!”
43 U kthye përsëri dhe i gjeti fjetur, sepse gjumi ua kishte rënduar sytë.
44 I la, prapë u largua dhe u lut edhe të tretën herë duke përsëritur të njëjtat fjalë.
45 Atëherë u kthye te nxënësit e u tha:
“Flini tashmë e pushoni! Ja, arriti ora, kur Biri i njeriut po u bie në dorë mëkatarëve.
46 Ngrihuni të shkojmë! Ja, po afrohet tradhtari im!”
47 Ndërsa ai ende po fliste, ja, erdhi Juda ‑ njëri prej të Dymbëdhjetëve, e me të një turmë e madhe e armatosur me shpata e me shkopinj. E kishin dërguar kryepriftërinjtë e pleqtë e popullit.
48 Tashti tradhtari u kishte dhënë këtë shenjë: “Ai që do të puth unë ‑ u kishte thënë ‑ ai është! Atë kapeni!”
49 Menjëherë iu afrua Jezusit e i tha: “Të falem, Mësues!” ‑ dhe e puthi.
50 Jezui i tha: “Mik, kryej punën tënde!” Atëherë u afrua turma. Çuan dorë në Jezusin dhe e kapën.
51 Dhe ja, njëri prej atyre që ishin me Jezusin, çoi dorën, nxori shpatën e vet, i ra shërbëtorit të kryepriftit dhe ia preu veshin.
52 Atëherë Jezusi i tha:
“Ktheje shpatën tënde në vend të vet! Sepse të gjithë ata që kapen për shpate, prej shpatës edhe do të vdesin.
53 A ndoshta ti kujton se unë nuk mund t’i lutem Atit tim dhe se Ai nuk kishte për të m’i dërguar menjëherë dymbëdhjetë legjione engjëjsh?
54 Mirëpo, si atëherë do të plotësoheshin fjalët e Shkrimit të shenjtë, sipas të cilave duhet të ndodhë kështu?”
55 Atëherë Jezusi iu drejtua turmës:
“Dolët me shpata e me shkopinj të më zini si të isha unë cub. E pra, ditë për ditë rrija me ju duke mësuar në Tempull, e nuk më kapët.
56 Por, të gjitha këto ndodhën për të shkuar në vend Shkrimet e profetëve.”
Atëherë të gjithë nxënësit e lanë e ikën.
57 Tashti, ata që e kapën Jezusin, e çuan te kryeprifti Kajfë, ku ishin tubuar skribët e pleqtë.
58 Pjetri e ndoqi prej së largu deri në oborr të kryepriftit. Hyri brenda dhe po rrinte me shërbëtorët për të parë si do të merrte fund puna.
59
Krerët e priftërinjve e tërë Këshilli i lartë kërkonin dëshmi të rreme kundër Jezusit për ta vrarë.
60 Por nuk gjetën, edhe pse u paraqitën shumë dëshmitarë të rrejshëm. Në fund u paraqitën dy
61 e thanë: “Ky njeri ka thënë: ‘Unë mund ta rrënoj Tempullin e Hyjit e mund ta ndërtoj rishtas për tri ditë.’”
62 Atëherë u çua kryeprifti e i tha: “Ti s’po përgjigjesh fare për sa këta po dëshmojnë kundër teje?”
63 Por Jezusi heshtte.
E kryeprifti i tha:
“Po të përbej me Hyjin e gjallë, na thuaj, a je ti Mesia, Biri i Hyjit?”
64
Jezusi iu përgjigj:
“Ti the! E unë po ju them: Pas kësaj do ta shihni
Birin e njeriut duke ndenjur në të djathtën e
të Gjithëpushtetshmit
dhe duke ardhur mbi retë e qiellit.’”
65 Atëherë kryeprifti i shqeu petkat e veta e tha:
“Shau Hyjin! Ç’na duhen më dëshmitarët? Ja, pra, vetë e dëgjuat blasfeminë.
66 Ç’ju thotë mendja?”
“Meriton të vdesë!” ‑ iu përgjigjën ata.
67 Atëherë filluan ta pështyjnë në fytyrë, t’i bien grushta e disa të tjerë shuplaka
68 dhe i thoshin: “Na trego, o Krisht, kush të ra?”
69 Ndërkaq Pjetri rrinte përjashta, në oborr. Dhe ja, iu afrua një shërbëtore e i tha: “Edhe ti ishe me Jezu Galileasin.”
70 Por ai, para të gjithëve, i ra mohit me këto fjalë: “Nuk di ç’po thua!”
71 Dhe, ndërsa po i afrohej derës për të dalë jashtë, e vuri re një shërbëtore tjetër e u tha të pranishmëve: “Ky ishte me Jezu Nazarenin.”
72 E ai prapë e mohoi me be: “As që e njoh atë njeri!”
73 Pakëz më vonë, u afruan ata që ishin aty e i thanë Pjetrit: “Vërtet, edhe ti qenke një prej tyre! Ja, edhe mënyra e të folurit tënd të zbulon!”
74 Atëherë Pjetri ia nisi të lëshojë be e rrufe se nuk e njihte atë njeri. S’vonoi, këndoi gjeli!
75 Atëherë Pjetrit i ra në mend fjala që ia pati thënë Jezusi: “Para se të këndojë gjeli, tri herë do të më biesh mohit.”
Doli përjashta dhe qau me lot për faqe.