1
Vaj për ata që e synojnë të keqen,
që sendërgjojnë mbrapshtinë në shtrojë!
Sa zbardh drita e sendërtojnë
se pushteti është në dorë të tyre!
2 I lakmojnë arat,
me dhunë i marrin;
u lakmojnë shtëpive,
i rrëmbejnë!
shtypin njeriun e shtëpinë e tij,
pronarin e pronën e tij!
3 Prandaj Zoti thotë kështu:
“Ja, kësaj pjelle ia mendoj të keqen,
të cilës qafën s’do të mund t’ia hiqni,
s’do të ecni më kryelartë,
se do të jetë kohë shumë e keqe.
4 Po atë ditë
përrallë do të bëheni,
do të këndohet mbi ju vajtimi
e do të thuhet:
“Sharruam! U shkretuam!
U mor prona e popullit tim,
askush s’ia kthen:
5
ndër të pafe ndahen krahinat tona!”
“Prandaj askush s’do të mbesë
që të ngrehë për ty konopin
e shortit në mbledhjen e Zotit.”
6
“Mos profetizoni!”
“Le të përjargen!”
“Për këto gjëra të mos profetojnë!
‑“S’do të bjerë turpi mbi ne!”
7 Pse a e mallkuar është shtëpia e Jakobit?
Vallë, mori fund duresa e Zotit?
E tillë është mënyra e veprimit të tij?
A s’janë të mira fjalët e tij
me atë që në drejtësi ecën?”
8
Jeni ju që vetiu ngriheni
armiq kundër popullit tim.
Atij që lahik s’ka
i merrni këmishën;
ata që në qetësi udhëtojnë
bëhen porsi robër lufte!
9
Gratë e popullit tim i dëboni
nga shtëpitë e kënaqjes së tyre;
fëmijëve të tyre ua merrni
stolinë e përhershme timen.
10 “Ngrihuni e ikni,
sepse këtu qetësi s’do të keni!”
Për shkak të ndyrësisë do të sharroni
me sharrimin që është më i keqi.
11
Po të ishte njeri që e shtyt era,
e të fliste rrena:
‘Do të të profetizojë
për verë e pije dehëse’,
ky do të ishte vegues për këtë popull!
12
Po, tok do të mbledh krejtësisht, o Jakob,
në një do t’i mbledh Tepricat e Izraelit!
Do t’i bashkoj si grigjën në vathë,
porsi gjedhët në mes të kullosës,
do të jehojë zhurma prej shumicës së
njerëzve!
13 Para tyre do të ngjitet duke u hapur rrugën;
do të shpërthejnë, do të hyjnë për dere
e do të dalin;
mbreti i tyre do kalojë para tyre,
Zoti do të jetë në krye të tyre.