1 “E tani ky urdhër është për ju, o priftërinj!
2 Nëse nuk do të dëgjoni, nëse nuk do të kujdeseni t’i jepni lavdi Emrit tim ‑ thotë Zoti i Ushtrive ‑ do ta çoj mallkimin mbi ju e do t’i mallkoj bekimet tuaja! Po, do t’i mallkoj, sepse nuk patët farë kujdesi!
3 Ja, krahun do t’jua këpus,
undin do t’jua hedh fytyrës,
undin e kremtimeve tuaja
që t’ju marrë rrjedha bashkë me të!
4 Me këtë do ta kuptoni
se unë jam ai që jua dhashë këtë urdhër
që të mos prishet marrëveshja ime me Levin
‑ thotë Zoti i Ushtrive.
5 Marrëveshja ime me të
marrëveshje ishte jete e mirëqenie.
Unë ia kisha dhuruar bashkë me frikë
edhe ai më druajti,
frikë e kishte Emrin tim!
6 Ligji i vërtetë ishte në gojën e tij,
djallëzi s’kishte në buzët e tij.
Me mua jetonte në paqe e në drejtësi
shumëkënd shmangu nga udha e mëkatit.
7 Sepse buzët e priftit duhet ta ruajnë dijen,
prej gojës së tij e mësojnë Ligjin,
sepse është i dërguari i Zotit të Ushtrive.
8 Porse ju rrugën e latë,
me mësimin tuaj shkandulluat shumë,
e zhbëtë besëlidhjen e Levit
‑ thotë Zoti i Ushtrive.
9 Këndej dhe unë ju bëra
të përbuzshëm e të përulur, nga të gjithë popujt,
pse s’i mbajtët rregulloret e mia
e u bëtë të njëanshëm në mësimin e Ligjit.”
Martesa të përziera e shkurorëzim
10 “Pse a s’e kemi të gjithë vetëm një Atë? Pse a nuk na krijoi të gjithëve një Hyj i vetëm? Pse atëherë secili prej nesh sillemi me dredhi ndaj vëllait tonë duke e prishur besëlidhjen e etërve tanë?
11 Juda bëri dredhi dhe u bë poshtërsi në Izrael e në Jerusalem, sepse Juda e përdhosi gjënë e shenjtë të Zotit që aq e ka për zemër: mori për grua bijën e zotit të huaj!
12 Ia trettë Zoti farën njeriut që e bën një gjë të tillë, bir e nip, nga çadrat e Jakobit e prej atyre që i kushtojnë fli Zotit të Ushtrive.
13 Pastaj edhe këtë gjë e bëni: e mbuloni me lot lterin e Zotit ‑ me gjëmë e me dënesje ‑ kështu që unë nuk e shikoj më flinë tuaj dhe nuk pranoj asgjë prej duarve tuaja që të mund të më pajtojë!
14 E ju thoni: “Përse?” ‑ Sepse Zoti është dëshmitar ndërmjet teje e gruas së rinisë sate, të cilës ti iu bëre i pabesë: e, pra, kjo është bashkëshortja jote dhe gruaja e besëlidhjes sate!
15 Pse a nuk e bëri një qenie të vetme që ka mish e frymë të jetës? E çfarë kërkon tjetër kjo njësi nëse jo pasardhës të dhuruar prej Hyjit? Ruajeni, pra shpirtin tuaj e gruas së rinisë sate ruaj se i bëhesh i pabesë!
16 Nëse ndokush e ndan pse e urren ‑ thotë Zoti, Hyji i Izraelit ‑ fajësia ia mbulon petkun ‑ thotë Zoti i Ushtrive. Ruajeni jetën tuaj e mos jini të pabesë!”