1 Ndërkaq po afroheshin të kremtet e Bukëve të Pabrume që quhen Pashkë.
2 Kryepriftërinjtë dhe skribët kërkonin mënyrën se si ta vrisnin Jezusin, sepse druanin.
3 Atëherë djalli hyri në Judën që quhet Iskariot, i cili ishte një nga të Dymbëdhjetët.
4 Ai shkoi për të biseduar me kryepriftërinjtë e me krerët e rojes së Tempullit në ç’mënyrë t’ua shtinte në dorë.
5 Ata u gëzuan dhe i premtuan t’i japin të holla.
6 Juda pranoi. Që atëherë kërkonte rastin t’ua dorëzonte kur të mos ishte populli pranë.
7 Erdhi dita e Bukëve të Pabrume, kur duhej të flijohej qengji i Pashkëve.
8 Atëherë Jezusi dërgoi Pjetrin e Gjonin dhe u tha:
“Shkoni e na bëni gati Darkën e Pashkëve.”
9 “Ku dëshiron ta bëjmë gati” ‑ e pyetën ata.
10 “Posa të hyni në qytet ‑ u tha ai ‑ do t’ju takojë një njeri që mbart një katrovë me ujë. Shkoni pas tij. Në atë shtëpi që të hyjë ai,
11 thuajini të zotit të shtëpisë: ‘Mësuesi të çon fjalë: ku është dhoma e bukës në të cilën do të mund të ha me nxënësit e mi Darkën e Pashkëve?’
12 Ai atëherë do t’jua tregojë në kat një sallon të madh të shtruar: aty na bëni gati.”
13 Ata shkuan e gjetën ashtu si u tha dhe e përgatitën Darkën e Pashkëve.
14 Kur erdhi koha, Jezusi u ul në tryezë e me të bashkë edhe apostujt.
15 U tha:
“Me gjithë shpirt kam pasur dëshirë ta ha këtë Darkë të Pashkëve bashkë me ju para se të pësoj,
16 sepse juve po ju them: nuk do ta ha më para se të marrë fund në Mbretërinë e Hyjit.”
17 Atëherë mori gotën, falenderoi e tha:
“Merreni e ndajeni mes jush!
18 Vërtet, unë po ju them se prej këtij çasti s’do të pi më fryt hardhie derisa të vijë Mbretëria e Hyjit.”
19 Pastaj mori bukën, u falënderua, e theu, ua dha e tha:
“Ky është trupi im [që flijohet për ju. Bëni këtë në përkujtimin tim!”
20 E mori gjithashtu edhe kelkun, pasi u krye darka, e tha:
“Ky kelk është Besëlidhja e Re në gjakun tim që derdhet për ju. ”]
21 “Por, ja, dora e atij që po më tradhton është me mua në tryezë!
22 Biri i njeriut njëmend po shkon ashtu siç u caktua, porse, i mjeri ai njeri që po e tradhton!”
23 Ata zunë ta pyesnin njëri‑tjetrin cili prej tyre do të ishte ai që do ta bënte këtë gjë.
24 Atëherë apostujt filluan të grinden mes tyre: cili prej tyre do të ishte më i madhi.
25 Jezusi u tha:
“Mbretërit e paganëve sundojnë me ta si zotërues; madje ata që sundojnë mbi ta kërkojnë të quhen ‘Bamirës’!
26 Ju s’guxoni të bëni ashtu! Përkundrazi, më i madhi ndër ju të jetë si të ishte më i riu, kurse kryetari, sikur të ishte ai që shërben.
27 Cili, në të vërtetë, është më i madh: ai që është në tryezë, apo ai që shërben? Vallë, a s’është ai që rri në tryezë? Tashti, unë jam ndër ju porsi ai që shërben.”
28 “Ju jeni ata që, në provat e mia, qëndruat vazhdimisht me mua.
29 Prandaj, unë po jua lë trashëgim Mbretërinë ashtu si ma dha mua im Atë:
30 që të hani e të pini në tryezën time në Mbretërinë time dhe të rrini në frone për të gjykuar dymbëdhjetë fiset e Izraelit.”
31 “Simon, Simon, ja, Satani kërkoi t’ju shoshë porsi grurin!
32 Por unë u luta për ty, që feja jote të mos mungojë. Por ti, kur të kthehesh, forcoji vëllezërit e tu.”
33 “Zotëri ‑ i tha Pjetri ‑ jam gati të shkoj me ty edhe në burg edhe në vdekje!”
34 Jezusi iu përgjigj:
“Unë po të them, o Pjetër, se sot, nuk do të këndojë gjeli, para se ti të mohosh tri herë se më njeh!”
35
Dhe u tha:
“Kur ju dërgova pa qese, pa strajcë e pa sandale a ju mungoi gjë?”
“Asgjë! ‑ u përgjigjën ata.
36 Atëherë u tha:
“Tani, kush ka qese, le ta marrë! Po ashtu edhe strajcën! E kush nuk ka shpatë, le t’i shesë petkat e veta e le ta blejë!
37 Sepse, unë po ju them: në mua duhet të vërtetohet fjala e Shkrimit të shenjtë: ‘U radhit ndër keqbërës!’ Vërtet, gjithçka u parafol për mua, po shkon në vend.”
38 Ata i thanë:
“Zotëri, ja, këtu dy shpata!”
Ai iu përgjigj:
“Mjaftojnë!”
39 Pastaj doli prej andej e u nis, si rëndom, drejt Malit të Ullinjve. Pas tij shkuan edhe nxënësit.
40 Kur arriti në atë vend, u tha:
“Lutuni që të mos bini në tundim!”
41 Dhe ai u largua prej tyre sa mund të hidhet guri, u ul në gjunjë dhe zuri të lutet:
42 “O Atë, nëse do, largoje këtë gotë prej meje! Veçse, le të bëhet, jo vullneti im, por vullneti yt!”
43
Atëherë iu dëftua një engjëll nga qielli që i dha zemër. Kur e kapën mundimet e vdekjes, lutej më me zemër.
44 Djersa e tij u bë si pika gjaku që binin në tokë.
45 U çua prej lutjes, shkoi te nxënësit. I gjeti fjetur. I kishte këputur trishtimi.
46 U tha:
“Pse po flini? Çohuni! Lutuni të mos bini në tundim!”
47 Ndërsa ai ende po fliste, ja, ia behu një turmë. Në krye të saj ishte ai që quhet Judë ‑ njëri prej të Dymbëdhjetëve. Ai iu afrua Jezusit për ta puthur.
48 Jezusi i tha:
“O Judë, a me të puthur po e tradhton Birin e njeriut?”
49 Ata që ishin përreth tij, duke parë çka po ndodhte, thanë:
“Zotëri, a t’u biem me shpatë?”
50 Dhe njëri prej tyre i ra shërbëtorit të kryepriftit e ia preu veshin e djathtë,
51 Jezusi tha:
“Zini vend! Mjaft!” ‑ dhe ia preku veshin e ia shëroi.
52 Atëherë Jezusi u tha atyre që kishin ardhur kundër tij, kryepriftërinjve e krerëve të rojës së Tempullit dhe pleqve:
“Erdhët, si të isha unë cub, me shpata e shkopinj!
53 Përditë isha në Tempull me ju e nuk çuat dorë mbi mua. Porse kjo është ora juaj dhe pushteti i territ.”
54 E kapën, pra, e çuan dhe e shtinë në shtëpinë e kryepriftit. Pjetri e ndiqte për së largu.
55 Ata ndezën zjarr në mes të oborrit dhe u ulën rreth tij. Ndër ta u ul edhe Pjetri.
56 Kur një shërbëtore e pa ulur pranë zjarrit, e shikoi mirë dhe tha:
“Edhe ky ishte me të!”
57 Ai i ra mohit:
“Nuk e njoh, moj fisnike!”
58 Pak më vonë e vuri re një tjetër e tha:
“Edhe ti je prej tyre!”
“Nuk jam, o njeri!” ‑ iu përgjigj Pjetri.
59 Dhe pas, diku pas një ore, një tjetër tha:
“Me të vërtetë edhe ky ishte me të! Sepse është edhe galileas!”
60 Pjetri u përgjigj:
“ S’di ç’po thua, o burrë!”
Dhe tamam atëherë, ndërsa ende po fliste ‑ këndoi gjeli.
61 Zotëria u kthye dhe ia lëshoi sytë Pjetrit. Pjetrit i ra ndër mend fjala e Zotërisë që ia pati thënë: ‘Para se sot të këndojë gjeli, tri herë do të më mohosh!’
62 Doli përjashta dhe qau thekshëm.
63 Njerëzit që e ruanin Jezusin e përqeshnin dhe e rrihnin.
64 ia mbulonin fytyrën dhe i thoshin “Dëftohu profet ‑ gjeje kush të ra!”
65 I thoshin edhe shumë të shara të tjera.
66 Kur zbardhi drita u mblodhën krerët e popullit, kryepriftërinjtë e skribët, e çuan Jezusin në Këshillin e Lartë të vetin
67 dhe i thanë:
“Nëse ti je Mesia, na thuaj!”
Ai u përgjigj:
“Nëse ju them, s’do të më besoni;
68 nëse ju pyes, nuk do të më përgjigjeni.
69 Por pas këtij momenti, Biri i njeriut do të rrijë në të djathtën e Hyjit të gjithëpushtetshëm.”
70 Atëherë i thanë të gjithë:
“Ti, pra, qenke Biri i Hyjit?!”
Ai u përgjigj:
“Ju thoni të vërtetën! Unë jam!”
71 Atëherë ata thanë:
“Ç’dëshmi tjetër na duhet? Ne vetë e dëgjuam prej gojës së tij!”