1 Fjala e Zotit më qe drejtuar e më tha:
2 “Shko e shpall në veshët e Jerusalemit
e thuaj:
Kështu thotë Zoti:
Me mall të kujtoj,
e kujtoj afshin e rinisë sate,
dashurinë e fejesës sate,
kur më ndoqe në shkretëtirë,
në vende ku asgjë nuk mbillet.
3 Izraeli ishte gjëja e shenjtë e Zotit,
fryti i parë i të korrave të tij;
kushdo hante prej tij, e paguante:
e gjente e zeza ‑ është fjala e Zotit.
4 Dëgjojeni fjalën e Zotit,
shtëpia e Jakobit,
e ju të gjitha barqet e shtëpisë së Izraelit!
5 Kështu thotë Zoti:
Ç’paudhësi gjetën në mua etërit tuaj
që u larguan prej meje
e shkuan pas kotësisë
dhe u bënë të kotë?
6 E nuk pyetën: ‘Ku është Zoti
që na nxori nga dheu i Egjiptit,
që na udhëhoqi nëpër shkretëtirë,
nëpër vend të pabanuar e të papërshkueshëm,
nëpër vend etjeje e terri,
nëpër vendin kah s’kaloi njeri,
ku askush nuk nguli të banojë?’
7 Unë ju shpura në një vend me kopshte
që t’i hani frytet e të mirat e tij,
por posa hytë e përdhosët vendin
dhe e bëtë iri trashëgimin tim.
8 Priftërinjtë nuk thanë:
‘Ku është Zoti?’.
Shtjelluesit e Ligjit nuk më njohën,
barinjtë u çuan kundër meje,
profetët profetizuan në emër të Baalit,
dhe shkuan pas atyre që asgjë s’ndihmojnë.
9 Prandaj përsëri do të bëj gjyq me ju
‑ thotë Zoti,
e me bijtë e bijve tuaj do të bëj gjyq.
10 Kaloni në ishujt e ketimëve e shihni,
dërgoni njerëz në Cedar e hollë vëzhgoni
e shihni a ka ndodhur ndonjë gjë e tillë:
11 a i ka ndërruar ndonjë popull zotat ‑
e pra, ata as zota nuk janë!,
kurse populli im e këmbeu nderin e vet
me diçka që s’vlen asgjë!
12 Çudituni mbi këtë gjë, o qiej,
tmerrohuni pa masë nga habia
‑ thotë Zoti!
13 Sepse dy të këqija bëri populli im:
më la mua, burimin e ujit të gjallë,
që të hapë për vete puse,
puse të shpuara
që s’mund ta mbajnë dot ujët!
14 Vallë a skllav është Izraeli,
apo skllav i lindur në shtëpi?
Përse, pra, erdh e u bë pre?
15 Kundër tij ulërijnë luanët,
e lartësojnë zërin e vet;
tokën e tij e kthyen në shkretëtirë:
qytetet e tij shkrumb u dogjën
e askush në to nuk banon.
16 Deri bijtë e Memfisit e të Tafnesit
kokën tënde do ta rruajnë!
17 Vallë, a thua kështu s’të ndodhi
pse e le Zotin, Hyjin tënd,
atëherë kur të printe udhës?
18 E tashti përse nisesh për Egjipt
a për të pirë ujët e Nilit?
Pse merr udhën e Asirisë
a për të pirë ujët e Lumit?
19 Po të dënon fajësia jote,
po të ndëshkon cubnia jote!
Dije e shih sa gjë e keqe
dhe sa gjë e hidhur është
të kesh lënë Zotin, Hyjin tënd,
e të mos dridhesh më përpara meje,
‑ thotë Zoti, Hyji i Ushtrive.
20 Po, ti që moti e theve zgjedhën tënde,
i këpute zinxhirët e tu
e the: ‘S’dua të shërbej!’
E megjithatë, në çdo bregore të lartë
edhe nën çdo pemë të gjelbër
shtroheshe porsi lavire.
21 E pra, unë të mbëltova vresht të zgjedhur,
çdo fidan hardhi të butë,
si atëherë erdhe e u shndërrove
në shermende të zvetënuara
të vreshtit të egër?
22 Por sikur edhe me fi të laheshe,
sa do shumë hi të kishe qitur,
para meje s’të hiqet dot njolla
e fajësisë sate
‑ thotë Zoti Hyj.
23 Si guxon të thuash: ‘S’jam e zhytur!
Nuk shkova përpas baalëve’?
Shikoji gjurmët e tua në Luginë,
kujtohu se çfarë ke bërë.
Gamilja e shpejtë që i dredh udhët e veta,
24 gomarica e egër e mësuar në stepë,
në epshin e vet erë ajrit i merr,
në kohën e mbarsimit kush mund ta zotërojë?
Të gjithë ata që e kërkojnë, nuk do të lodhen,
në mujoret e saj lehtë, po, do ta gjejnë!
25 Ruaje këmbën tënde të mos zbathet,
e fyti yt të mos thahet nga etja!
Por ti thua: ‘Është e kotë! Jo, assesi!
U dashurova me të huajt,
pas tyre do të shkoj!’
26 Sikurse turpërohet vjedhësi,
kur zihet në vjedhje,
kështu do të mbeten të turpëruar
ata të shtëpisë së Izraelit,
ata, mbretërit e tyre, princat,
priftërinjtë dhe profetët e tyre
27 që i thonë drurit: ‘Ti je im atë!’
dhe gurit: ‘Ti më linde!’
Shpinën më sollën e jo fytyrën,
por ditën e fatkeqësisë
ndihmë do të kërkojnë:
‘Çohu e na shpëto!’
28 Ku janë hyjnitë e tua
që për vete i punove!
Ata le të ngrihen e le të të shpëtojnë
ditën e fatkeqësisë sate.
Sepse, o Judë, sa qytete ke
aq janë dhe hyjnitë e tua!
29 Pse kërkoni të bëni gjyq me mua?
Të gjithë ju u çuat kundër meje,
‑ është fjala e Zotit.
30 Kot i godita bijtë tuaj:
por ata nuk e kuptuan mësimin.
Shpata juaj i përlau profetët tuaj,
porsi luani shfarosës.
31 Pjellë e keqe!
Shikoni se çka thotë Zoti:
A thua shkretëtirë iu bëra Izraelit,
apo ndoshta tokë errësirash?
Pse atëherë tha populli im:
‘U larguam, më s’vijmë te ti?’
32 Pse, a e harron virgjëra stolinë e vet,
ose nusja brezin e belit të vet?
E populli im mua më harroi
tanisa e sa ditë, pa numër!
33 Oh, sa mirë gati e bën udhën tënde
për të kërkuar dashurinë!
Madje edhe udhën e së keqes
e ke bërë shprehi për vete.
34 Në kindin e petkave të tua
u gjet gjaku i të varfërve të pafajshëm:
e nuk i zure duke të thyer shtëpinë!
E për të gjitha këto
35 ti the: ‘Unë jam i pafajshëm,
këndej larg meje është zemërimi i tij!’
Por ja, në gjyq po hyj me ty
për arsye se the: ‘S’mëkatova!’
36 Oh, sa lehtë i ndërron udhët e tua!
Po edhe prej Egjiptit do të turpërohesh,
si u turpërove prej Asirisë!
37 Po se edhe prej tij do të dalësh
me duar të tua mbi kokë tënde,
sepse Zoti i përbuzi ata,
mbi të cilët ti u mbështete;
kurrfarë dobie prej tyre s’do të kesh!