1 Atëherë Jobi e mori fjalën e tha:
2 “Deri kur ju kështu do të më mundoni,
do të më ndrydhni pa pushuar me fjalë?
3 Tash dhjetë herë që ju po më fyeni,
s’ju vjen turp të më shtypni në këtë mënyrë?
4 Edhe nëse gabova...
faji im me mua do të jetë.
5 A mendoni se mbi mua ngadhnjeni,
që më përmendni mjerimin tim të rëndë?
6 Së paku tani duhet ta kuptoni
se me të drejtë jo Hyji nuk më ndëshkoi
që më mbështolli në rrjetën e vet.
7 Thërras: ‘Kushtrim!’, po askush s’më përgjigjet,
unë ofshaj, por për mua drejtësi s’ka!
8 Më rrethoi në gardh nga s’dilet dot,
me terr shtegun ma mbuloi.
9 Ai më zhveshi nga nderimi,
e nga koka kezën ma hoqi.
10 Më shpartalloi gjithkah e po mbaroj,
porsi lëndën ma çrrënjosi shpresën.
11 Flakë hidh’rimit kundër meje i dha
dhe kështu më mbajti për armik të vetin.
12 U çuan bashkë çetat e tija,
hapën rrugën der te unë,
rreth e qark ma rrethuan tendën.
13 Larg m’i dëboi vëllezërit e mi,
porsi të huaj miqtë m’u larguan:
14 Vetëm më lanë të afërmit e mi,
kush më pat njohur, më ka harruar.
15 Miqtë e shtëpisë dhe shërbëtorët
po më mbajnë si të isha i huaj,
në sy të tyre jam shtegtar!
16 Thërras shërbëtorin, e s’më përgjigjet,
me gojë më duhet t’i bëjë lutje.
17 Gruaja frymën s’ma duron,
krupë ua çoj vëllezërve të mi,
18 për fëmijë u bëra lojë,
nëse në këmbë çohem, me mua tallen.
19 S’më durojnë dot këshilltarët e mi,
kë fort doja tani m’është kundërshtar.
20 Asht e lëkurë ‑ mishi shkatërruar,
s’më mbeti veç rreth dhëmbësh lëkura!
21 Dhimbje, deh dhimbje kini për mua,
së paku ju, o miqtë e mi!...
se më goditi dora e Zotit!
22 Pse më përndiqni porsi Hyji,
si s’u ngitë me mishin tim?!
23 Po të shkruheshin fjalët e mia,
të shënoheshin në ndonjë libër,
24 në gur të gjallë për amshim t’u gdhendshin
me daltë hekuri e me plumb!
25 E pra e di se gjallë e kam Shpaguesin,
Ai i sprasmi përmbi dhe do të ngritet,
26 e pas kësaj lëkure që ma ropën
në mishin tim Hyjin do ta shoh.
27 Unë, unë vetë Atë do ta shikoj,
për sytë e mi s’do të jetë i huaj!
28 Nëse tanithoni: ‘Si do ta përndjekim?
Ç’arsye të gjejmë ne kundër tij?’
29 Atëherë shpatës kinia frikën,
sepse shpata e hakmerr fajësinë!
Mos harroni se gjyq ka”!