1 Ngrihu, shkëlqe, se po vjen drita jote,
mbi ty po lind Lavdia e Zotit!
2 Sepse tokën po e mbulon terri
dhe një errësirë e madhe popujt,
kurse mbi ty, dritë bën Zoti
e Lavdia e tij mbi ty, do të shihet!
3 Në dritën tënde, do të ecin popujt
edhe mbretërit, në lindjen e shkëlqimit tënd.
4 Lartësoji përreth sytë e tu e shiko:
të gjithë këta po mblidhen, te ti po vijnë.
bijtë e tu po vijnë prej së largu,
bijat e tua para duarsh po i sjellin.
5 Atëherë do të shikosh, fytyra do të të ndriçojë,
zemra do të të rrahë e do të të zgjerohet,
sepse pasuritë e detit do të zbrazen te ti,
të mirat e popujve do të vijnë te ti.
6 Mori gamilesh do të të mbulojnë,
gamile njëgungëshe nga Madiani e Efa.
Të gjithë do të vijnë nga Saba,
ar e kem do të sjellin
e do t’i këndojnë lavde Zotit.
7 Të gjitha grigjat e Cedarit, do të
grumbullohen për ty,
deshtë e Nabajotit, do të jenë në shërbim tënd;
do të ngjiten si fli e pëlqyeshme mbi lterin tim
dhe do ta lavdëroj Shtëpinë e Lavdisë sime.
8 Kush janë ata që po fluturojnë si retë,
porsi pëllumbat në çerdhet e veta?
9 Janë ishujt që më presin,
në krye me anije të Tarsit,
për t’i sjellë bijtë e tu prej së largu
e bashkë me ta, argjendin e arin e tyre,
në nder të emrit të Zotit tënd, Hyj,
në nder të Shenjtit të Izraelit që të lavdëroi.
10 Të huajt do t’i ndërtojnë muret e tua,
mbretërit e tyre do të jenë shërbëtorët e tu.
Në zemërimin tim unë të pata goditur,
por në mirësinë time pata mëshirë për ty.
11 Të hapura do të jenë vazhdimisht dyert e tua,
jo, nuk do të mbyllen ditë as natë,
që të shtiehet te ti pasuria e popujve
e të sillen mbretërit e tyre.
12 Popujt e mbretëritë që s’do të të shërbejnë ty,
do të sharrojnë, plotësisht do të zhduken.
13 Te ti do të vijë nderi i Libanit,
qiparis, vidh e bredh së bashku,
për ta stolisur vendin e Shenjtërores sime,
po, të lavdishëm do ta bëj vendin ku i vë këmbët!
14 Te ti do të vijnë kokulur bijtë e atyre
që të kanë përvujtëruar,
përmbys do të bien para këmbëve të tua
të gjithë ata që të përbuznin
dhe do të të quajnë Qyteti i Zotit,
Sioni i Shenjtit të Izraelit.
15 Pasi qe lënë shkretë dhe e urryer
e askush nëpër ty s’kalonte,
unë do të të bëj krenarinë e shekujve,
gëzimin e breznive të breznive.
16 E ti do pish qumështin e popujve,
do të gëzosh pasurinë e mbretërve
dhe do ta dish se unë jam Zoti, Shpëtimtari yt,
Shpërblyesi yt, i Pamposhturi i Jakobit!
17 Në vend të bronzit, do të sjell ar,
në vend të hekurit, argjend,
në vend të druve, bronz
e në vend të gurëve, hekur.
Paqen do ta vë rojtarin tënd
e Drejtësinë kryetarin tënd.
18 Më s’do të flitet për dhunë në vendin tënd,
as shkretim e ndrydhje në kufijtë e tu;
“Shpëtim” do t’i quash muret e tua
e “Lavdi” dyert e tua!
19 Më s’do të jetë dielli ai që do të ndriçojë ditën,
as drita e hënës nuk do të të shndritë natën,
por do të jetë Zoti, drita jote e përhershme,
dhe Hyji yt do të jetë shkëlqimi yt!
20 S’do të perëndojë më dielli yt,
as hëna më s’do të errësohet,
sepse Zoti do të jetë për ty dritë e amshueshme
dhe fund do të marrin ditët e zisë sate.
21 Populli yt do të jetë popull të të drejtësh,
për amshim do ta trashëgojnë Vendin,
pinjollë prej meje të mbjella,
vepër e duarve të mia
për ta dëftuar lavdinë time.
22 Prej më të voglit do të shtohen një mijë,
prej të pakëtit një popull i fortë.
Unë Zoti, në kohën e duhur,
do të nxitoj ta bëj këtë.