1 Kështu thotë Zoti:
“Mbani të drejtën e zbatoni drejtësinë,
sepse shëlbimi im është duke ardhur
e s’vonon të dëftohet drejtësia ime.”
2 I lumi ai që bën kështu,
biri i njeriut që i përmbahet kësaj,
që e mban të shtunën e nuk e çnderon,
që e ruan dorën e vet nga çdo vepër e keqe.
3 Biri i ardhacakut që iu mbështet Zotit
assesi të mos thotë:
“Patjetër Zoti do të më ndajë
nga populli i vet!”,
as eunukut të mos i shkojë në mend të thotë:
“Ja, unë s’jam tjetër, veçse një dru i thatë!”
4 Sepse kështu u thotë Zoti eunukëve:
“Ata që i mbajnë të shtunat e mia,
që zgjedhin të bëjnë çka mua më pëlqen,
që e zbatojnë besëlidhjen time,
5 do t’u jap në Shtëpinë time e në muret e mia
një vend e një emër më të mirë se të kishin bij e bija:
do t’u jap një emër të përhershëm
që kurrë s’do të mbarojë.
6 Kurse bijtë e ardhacakut,
që do t’i mbështeten Zotit
për ta adhuruar atë,
për t’ia dashur emrin Zotit,
për të qenë shërbëtorët e tij,
të gjithë ata që do ta ruajnë të shtunën
e nuk do ta çnderojnë,
që do ta mbajnë besëlidhjen time,
7 do t’i shpie në Malin tim të shenjtë
dhe do t’i gëzoj ata në Shtëpinë e lutjes sime:
flitë e shkrumbimit e theroret e tyre
do të jenë të pëlqyeshme mbi lterin tim,
sepse Shtëpia ime do të quhet
Shtëpi lutjeje për të gjithë popujt.”
8 Kështu thotë Zoti Hyj,
ai që i bashkon izralitët e shpërndarë:
“Rreth Izraelit do të mbledh edhe më shumë të tjerë
përveç atyre që tashmë janë mbledhur!”
9 Ju, o egërsirat e fushës,
ejani të gjitha për të ngrënë,
të gjitha ju, o egërsirat e pyllit,
10 sepse të gjitha rojet janë të verbëra,
të gjithë sa janë asgjë nuk dinë!
Të gjithë janë qen të pagojë,
që s’janë të zotë të lehin,
të pamendë, të shtrirë, që u pëlqen të flejnë,
11 e pra janë qen përlugëtues,
që s’dinë të ngihen.
E të tillë janë barinjtë!
Gjë vesh nuk marrin,
secili endet udhës së vet,
secili shikon vetëm interesin e vet,
prej më të madhit e deri te më i vogli!
12 “Ejani, do të sjell verë,
të pimë e të trullosemi,
edhe nesër do të jetë si sot,
madje edhe shumë më tepër!”