1 Kështu thotë Zoti:
“Ku është letra e ndarjes e nënës suaj,
me të cilën e paskam dëbuar?
Ose, cilit huadhënësi tim ju shita?
Për shkak të fajësisë suaj qetë shitur,
për shkak të paudhësive tuaja
qe dëbuar nëna juaj!
2 Përse kur erdha nuk ishte askush,
kur thirra, askush s’përgjigjej?
Pse a u shkurtua dora ime
që të mos mund të shpërblej?
Më mungon fuqia për të çliruar?
E pra, me një kërcënim unë e thaj detin,
të shterin unë i bëj lumenjtë;
ngordhin peshqit e tyre pse mbetur pa ujë
i mbyt etja!
3 E vesh qiellin në të zi
e për mbulesë i vë grathoren!”
4 Zoti Hyj ma dha një gjuhë të ditur
që të di ta përforcoj me fjalë të lodhurin.
Çdo mëngjes veshin ma zgjon
që të dëgjoj siç dëgjon nxënësi.
5 Zoti Hyj ma hapi veshin,
s’kundërshtova, nuk u zmbrapsa.
6 Shpinën ua solla atyre që më rrahnin,
mollëzat e mia atyre që ma shkulnin mjekrrën:
fytyrën time nuk e largova
nga të sharat e pështymat.
7 Zoti Hyj është ndihmëtari im,
këndej edhe s’jam i tronditur,
prandaj fytyrën time e bëra të fortë si shkëmbi
pse e di se s’do të mbetem i turpëruar.
8 Afër e kam atë që ma jep të drejtën,
kush guxon të shtyhet në gjyq me mua?
Le të dalim përballë njëri‑tjetrit!
Kush është kundërshtari im?
Le të më dalë përballë!
9 Ja, Zoti Hyj është ndihmëtari im,
kush është ai që do të më dënojë?
Të gjithë ata do të brishen si petku,
tenja do t’i brejë!
10 A është ndër ju ndokush që e druan Zotin,
që e dëgjon zërin e Shërbëtorit të Tij?
Kush ecën në errësirë
e nuk ka dritë,
le të shpresojë në Emrin e Zotit
dhe le të mbështetet në Hyjin e vet!
11 E ju të gjithë që ndezni zjarr,
të rrethuar me shigjeta.
Shkoni në flakën e zjarrit tuaj,
në shigjetat që u dhatë zjarr.
Dora ime do t’jua bëjë këtë,
shtrati juaj do të jetë dhimbjesh!