1 Do të qëndroj në rojën time,
do të ngjitem në majë të vrojtores,
do të vëzhgoj të shoh çfarë do të më thotë,
ç’do të më përgjigjet në ankimin tim.
2 Zoti atëherë m’u përgjigj e më tha:
“Shkruaje vegimin,
gdhende përmbi rrasëza
që lexuesi ta lexojë rrjedhshëm.
3 Është vegim për kohë të caktuar,
kah përmbushja shkon, nuk gënjen;
nëse vonon, prite me shpresë,
se do të vijë e s’do të vonojë!
4 Sharron ai që i drejtë s’është në shpirt:
në sajë të fesë së vet jeton i drejti!
II. MALLKIMET KUNDËR SHTYPËSIT
Hyrje
5 Vërtet kamja e gënjen krenarinë
e në skaj ai kurrë s’ia del.
Fytin e vet si ferri e hap
e, si vdekja, që kurrë s’ngopet,
i bën të vetat të gjitha kombet,
i përmbledh të gjitha fiset.
6 Porse këta, a thua, të gjithë së bashku
s’do ta vënë në bisht të lahutës,
s’do ta bëjnë, vallë, përrallë për qesëndi?
E do t’i thonë:
Pesë nëmat I
“Mjerë kush mbledh çka s’është e tija
‑ deri kur? ‑
që ngarkon pengje mbi vete”!
7 Vallë, s’do të ngrihen, thua, papritmas
për të të ngrënë?
S’do të mëkojnë ata që të tundin
e s’do të bëhesh preja e tyre?!
8 Pasi ti plaçkite popuj shumë,
kush të mbesë prej popujve ty do të plaçkisë,
për gjak njerëzish e shtypje të vendit
të qyteteve e të banorëve të tyre!
II
9 Mjerë kush nxjerr fitim të padrejtë
për të zezën e shtëpisë së vet
që të endë lart çerdhen e vet,
për të shpëtuar nga mjerimi!
10 Sendërgjove turpin e shtëpisë sate
shumë popuj duke shkallmuar
e mëkatove kundër shpirtit tënd!
11 Sepse guri prej murit do të thërrasë,
prej pullazit do t’i përgjigjet trau!
III
12 Mjerë kush në gjak ndërton qytetin,
mbi fajësi e ngre kështjellën!
13 Pse a s’është kjo prej Zotit të Ushtrive
që popujt për zjarr të punojnë,
për asgjë të mundohen kombet?
14 Vërtet toka do të mbushet plot
me të njohurit e lavdisë së Zotit
si ujërat që e mbulojnë detin!
IV
15 Mjerë kush pijen i jep mikut të vet,
i qet helm edhe e deh
për t’ia parë lakuriqësinë!
16 Në vend të nderit do të të mbulojë turpi!
Pi, pra, ti, e zhveshu vetë!
Mbi ty do të bjerë kupa e së djathtës së Zotit,
nderin do ta mbulojë çnderimi!
17 Do të të kaplojë shkretimi i Libanit,
do të të tmerrojë mjerimi i kafshëve,
për gjak njerëzish e shtypje të vendit,
të qyteteve e të banorëve të tyre!
18 Ç’vlerë mund të ketë idhulli i gdhendur
që e thadroi mjeshtri i tij,
idhulli i shkrirë e profecia e rreme?
Shpresoi mjeshtri në mjeshtri të vet
dhe punoi idhuj të pagojë!
V
19 Mjerë ai që i thotë drurit: “Zgjohu”!
gurit të pagojë: “Çohu nga gjumi!”,
a thua i tilli mund të mësojë?
Vërtet i veshur është me ar e argjend!
por kurrfarë fryme jetëdhënëse në të s’ka!
20 Kurse Zoti është në Tempullin e vet të shenjtë:
le të heshtë para tij mbarë toka!