1 Pastaj Jezusi prapë iu dëftua nxënësve në breg të detit të Tiberiadit. U dëftua kështu:
2 Ishin bashkë Simon‑Pjetri, Toma, që quhet Binjak, Natanaeli, nga Kana e Galilesë, bijtë e Zebedeut dhe dy të tjerë prej nxënësve të tij.
3 U tha Simon‑Pjetri:
“Po shkoj të gjuaj peshk.”
“Po vijmë edhe ne me ty!” ‑ i thanë ata.
U nisën, pra, e hynë në lundër, por atë natë nuk zunë asgjë.
4 Kur zbardhi drita, ja, Jezusi në breg. Nxënësit nuk e dinin se ishte Jezusi.
5 Jezusi u tha:
“Djelmosha, a keni ndopak peshk?”
“Jo!” ‑ u përgjigjën ata.
6 Ai u tha:
“Qitni rrjetën në anën e djathtë të lundrës e do të gjeni!”
Ata e hodhën e nuk mund ta nxirrnin, aq u ngarkua me peshk.
7 Atëherë ai nxënësi, të cilin Jezusi e donte, i tha Pjetrit: “Është Zotëria!” Simon‑Pjetri, si dëgjoi se është Zotëria, u mbështoll me petkun e sipërm ‑ sepse ishte i zhveshur ‑ dhe u hodh në det.
8 Nxënësit e tjerë erdhën me lundër duke hequr rrjetën me peshk, sepse nuk ishin larg bregut ‑ reth dyqind kutë.
9 Si dolën në tokë, panë zjarrin me prush e mbi të peshk, dhe bukë.
10 Jezusi u tha:
“Bini ndonjë nga peshqit që zutë tani!”
11 Atëherë Simon‑Pjetri hipi në lundër, e nxori në tokë rrjetën plot me peshk: njëqind e pesëdhjetë e tre peshq të mëdhenj. Dhe, megjithëse ishin aq shumë, prapë nuk u shqye rrjeta.
12 Jezusi u tha: “Ejani e hani!” Askush prej nxënësve nuk pati guxim ta pyesë: “Kush je ti?”, sepse e dinin mirë se ishte Zotëria.
13 Jezusi u afrua, mori bukën e ua dha. Po ashtu edhe peshkun.
14 Ishte kjo hera e tretë që Jezusi iu dëftua nxënësve të vet pasi u ngjall së vdekuri.
15 Pasi hëngrën mëngjesin, Jezusi e pyeti Simon‑Pjetrin:
“Simon Gjoni, a më do ti më shumë se këta?”
“Po, Zotëri ‑ iu përgjigj ‑ Ti e di se të dua!”
“Kulloti qengjat e mi! ‑ i tha Jezusi.
16 Prapë e pyeti të dytën herë:
“Simon Gjoni, a më do ti mua?”
“Po, Zotëri, ti e di se të dua!” ‑ iu përgjigj Pjetri.
“Kulloti delet e mia!” ‑ vijoi Jezusi.
17 I tha për të tretën herë:
“Simon Gjoni, a më do?”
Pjetri u trishtua pse e pyeti për të tretën herë:
‘A më do?’ dhe iu përgjigj:
“Zotëri, Ti di gjithçka! Ti e di se të dua!”
I tha Jezusi:
“Kulloti delet e mia!”
18 Përnjëmend, përnjëmend po të them:
kur ti ishe më i ri
e ngjeshje vetveten
dhe shkoje kah doje;
porse kur të plakesh,
do t’i hapësh duart
e një tjetër do të të ngjeshë
e do të të çojë, ku ti nuk dëshiron.”
19 I tha këto fjalë për t’i lajmëruar se me ç’vdekje do ta lavdëronte Hyjin. Pastaj i tha: “Më ndiq mua!”
20 Pjetri u kthye dhe pa se po e ndiqte nxënësi të cilin Jezusi e donte [posaçërisht], ai që në kohën e Darkës e mbështeti kokën në parzmën e Jezusit dhe e pati pyetur: “Zotëri, kush është ai që do të të tradhtojë?”
21 Kur Pjetri e vuri re këtë, i tha Jezusit:
“Zotëri, e çka do të ndodhë me këtë?”
22 Jezusi iu përgjigj:
“Nëse dua që ky të mbesë derisa të vij unë, ty ç’po të duhet? Ti eja pas meje!”
23 Këndej edhe u hap ndër vëllezër fjala se ai nxënës nuk do të vdiste. E pra, Jezusi nuk tha “Nuk do të vdesë!”, por “‘Nëse dua që ky të mbesë derisa të vij unë [ty ç’po të duhet?’]”
24 Ky nxënës është ai që i dëshmon këto gjëra dhe vetë ai i shkroi. Ne e dimë se dëshmia e tij është e vërtetë.
25 Ka edhe shumë gjëra të tjera që i bëri Jezusi, të cilat po të renditeshin një nga një, më thotë mendja se as mbarë bota s’do t’i zinte librat, që do të duhej të shkruheshin.