1
Fjalët e Agurit, birit të Jacesit, nga Masa.
Thëniet e këtij njeriu të drejtuara
Itielit për Itielin e për Ukalin.
2 Po, vërtet, unë jam më i padijshmi njeri,
dija njerëzore nuk rri tek unë.
3 Kurrë nuk mësova urti,
as s’e njoh mençurinë e shenjtërve.
4 Kush u ngjit në qiell e pastaj zbriti?
Kush mundi ta mbajë erën në grusht të vet?
Kush i bashkoi ujërat në mallotën e vet?
Kush i caktoi skajet e dheut?
Si e ka emrin ai e si e ka emrin biri i tij, a e di?
5 Çdo fjalë e Hyjit është e sprovuar
dhe është mburojë për ata që shpresojnë në të.
6 Asgjë mos u shto fjalëve të tija
që të mos qortohesh
e të dalësh rrenacak.
7 Të lutem të më japësh dy gjëra,
mos m’i moho deri të vdes:
8 dëboji prej meje kotësi e gënjeshtër,
mos më jep as skam as pasje,
më jep vetëm sa më kërkohet për jetesë;
9 sepse, tepër mirë i ngirë, mund të të mohoj
e të them: “Kush është Zoti?”,
ose, i shtytur nga varfëria e tepërt, të vjell,
e kështu ta çnderoj emrin e Hyjit tim.
10 Mos iu shpif shërbëtorit para zotërisë së tij,
që të mos nëmë e mbi ty të bjerë nëma e tij.
11 Ka pjellë të keqe që e mallkon babain e vet
dhe që nuk e bekon nënën e vet.
12 Pjellë që e mban veten për të pastër
e s’është larë nga ndytësia e vet;
13 pjellë që, o sa lart i mban sytë
e sa fort i lartëson qepallat e veta!
14 Pjellë që dhëmbët i ka shpatë
e, në vend të dhëmbëve prerës, thika
për t’i ngrënë skamnorët e vendit
e të vobektit prej mesit të njerëzve.
15 Dy bija ka ushunjëza:
“Jep, jep”!
Tri gjëra nuk ngihen kurrë,
madje katër nuk thonë kurrë: “Mjaft!”:
16 varri, barku i beronjës,
toka që s’ngopet me ujë
dhe zjarri që kurrë s’thotë: “Mjaft!”.
17 Syrin e atij që përqesh të atin
e të atij që nuk e dëgjon të ëmën:
ia nxjerrshin korbat e përroit,
ia ngrënçin zogjtë e shqiponjës!
18 Tri gjëra janë për mua tepër të vështira,
madje katër s’i marr aspak vesh:
19 udhën e shqiponjës nëpër ajr,
udhën e gjarprit nëpër qetë,
udhën e anijes nëpër det
e udhën e njeriut drejt vajzës së re.
20 E tillë është edhe udha e gruas kurorëshkelëse,
e cila ha, i fshin buzët dhe thotë:
“S’bëra asgjë të keqe.”
21 Ja tri gjëra prej të cilave trandet toka,
madje katër që s’mund t’i durojë:
22 Prej skllavit kur bëhet mbret,
prej të marrit kur ngihet me bukë,
23 prej vajzës djemnueshë kur merret për grua,
prej shërbëtores kur zë vendin e gruas.
24 Katër kafshë janë shumë të vogla mbi tokë,
por janë më të urta se të urtët:
25 Thneglat, qenës të pafuqishëm,
të cilat verës e bëjnë gati ushqimin për vete;
26 vjedullat kafshë të paaftësi,
që në zgavrra të shkëmbinjve ndërtojnë banesën;
27 karkaleci që mbret s’ka
e të gjithë udhëtojnë të rreshtuar;
28 hardhuca që kapet me dorë
e banon në pallatet e mbretit.
29 Tre qenës ecin me madhëri,
madje katër janë që kanë ecje të bukur:
30 luani, kafsha më e fortë,
që s’trembet të ndeshet ballë për ballë me askënd;
31 gjeli me ijë të ngjeshura e dashi
dhe mbreti kur me vete ka ushtrinë.
32 Nëse e dëftove veten të marrë, pasi u mbajte i madh,
e nëse u kujtove, vërja dorën gojës:
33 sepse kur e tund fort qumështin del tëlyeni,
kush tepër u fryen hundëve del gjak
dhe kush shkakton grindje nxjerr përçarje.