1 Zemra e mbretit si rrëketë e ujërave është në dorë të Zotit:
gjithkah të dojë e sjellë atë.
2 Në sytë e njeriut të gjitha udhët janë të drejta,
por ai që i peshon zemrat është Zoti.
3 Të zbatohet mëshira dhe e drejta
i pëlqen Zotit më tepër se flitë.
4 Sytë madhështorë, zemra krenare,
dritëza e të paudhëve, ja, çfarë është mëkati!
5 Synimet e të kujdesshmit gjithmonë shpien në mbushulli,
kurse kush ngutet, mbetet në skamje.
6 Pasuria e fituar në saje të rrenave
është vesë para diellit të njerëzve që kërkojnë vdekjen.
7 Mujshia e mëkatarëve ata vetë i zhduk
sepse s’duan ta bëjnë të drejtën.
8 Udha e mbrapshtë e njeriut është e vështirë,
ndërsa e drejta është vepra e njeriut të pastër.
9 Më mirë është të jetosh në një kënd të pullazit,
se të banosh së bashku në shtëpi me grua grindavece.
10 Shpirti i keqbërësit dëshiron të keqen,
as i afërmi i tij nuk gjen mëshirë në sytë e tij.
11 Kur ndëshkohet përqeshësi edhe i
padijshmi bëhet i mençur,
kur e mëson të urtin, e shton dijen.
12 I Drejti e vëren shtëpinë e të paudhit
dhe keqbërësit i plandos në mjerim.
13 Kush i mbyll veshët në klithmën e skamnorit,
edhe ai do të thërrasë, por nuk do të dëgjohet.
14 Dhurata e dhënë fshehtë pajton zemërimin,
dhurata e dhënë nën dorë edhe zemërimin.
15 Për të drejtin është kënaqësi të ushtrojë të drejtën,
kurse për keqbërës është vdekje.
16 Njeriu, që e lë udhën e maturisë,
do të banojë në bashkësinë e hijeve.
17 Ai që i do kënaqat, do të mbesë në skamje,
dhe ai që i do verën dhe ushqimet e mira, nuk do të begatet.
18 Keqbërësi do të jetë shpagim për të drejtin,
i patenzoni për njerëzit e drejtë.
19 Më mirë është të banohet në vend të shkretë
se me një grua grindavece e idhnake.
20 Në banesën e të urtit ka visar të paçmueshëm
dhe të gjitha të mirat,
por njeriu i pamatur i shpërndan.
21 Kush ndjek drejtësinë e mëshirën,
do të gjejë drejtësi, jetë e nder.
22 I urti e pushton qytezën e të fortëve
dhe e rrënon fuqinë në të cilën shpresonin.
23 Kush e ruan gojën e gjuhën e vet,
ruan vetveten nga të vështirat.
24 Krenari dhe i dërhuzdti quhet përqeshës:
ai bën gjithçka me mujshi të tepruar.
25 Dëshirat e mbysin përtacin,
sepse duart e tija s’duan të punojnë.
26 Gjithë ditën dëshiron e lakmon
‑ kurse i drejti jep me dorëdhani.
27 E iritshme është flia e të paudhit,
sidomos nëse kushtohet me qëllim të keq.
28 Dëshmitari i rremë do të vritet,
kurse njeriu që dëgjon do të mund të flasë gjithmonë.
29 Keqbërësi merr në fytyrë një hije të rëndë,
kurse i drejti e ndreq jetën e vet.
30 Nuk ka as urti, as mençuri as këshill
që t’i rrijë përballë Zotit.
31 Kali bëhet gati për ditën e luftimit,
por shpëtimin e jep Zoti.