1 Nëse zihet vjedhësi duke thyer shtëpinë ose duke biruar murin e varrohet dhe prej varrës vdes, vrasësi nuk bie në gjak.
2 Por nëse e bën këtë pasi të ketë lerë dielli, bie në gjak. Vjedhësi le të kthejë gjithçka plotësisht. Nëse nuk ka me çka të kthejë, le të shitet për vjedhje.
3 Po u gjet tek ai bagëtia e gjallë, që e vodhi ‑ bagëti e trashë ose bagëti e imët ‑ le të kthejë dyfish.
4 Kur ndokush e përdor për kullotë ndonjë arë të veten ose ndonjë vresht, e i lëshon bagëtitë e veta të kullotin arën e një tjetri, le të kthejë pikë për pikë prej arës së vet frytet e dëmtuara, po në qoftë se ia ka përmbysur krejtësisht, le t’ia kthejë me çfarë ka më të mirë nga ara e vet ose nga vreshti i vet.
5 Kush e ndez zjarrin dhe ferrat kapin e prej tij digjet drithi në duaj, në kallëz ose në arë, ai që e ndezi zjarrin le ta paguajë dëmin.
6 Kur ndokush i lë te ndonjë mik për t’ia ruajtur paratë ose gjëra të tjera dhe, i vidhen atij tek i cili qenë lënë në rojë, nëse gjendet vjedhësi, le të kthejë dy herë aq.
7 Po s’u gjet vjedhësi, i zoti i shtëpisë le të afrohet te Hyji dhe le të betohet se nuk ka vënë dorë në gjënë e të afërmit të vet.
8 Në çdo rast dëmtimi qoftë lidhur me gjedh, me gomar, me bagëti të imët ose me veshje, ose çfarëdo tjetër që sjell farë dëmi, nëse ndokush thotë: “Ky është”, të dy le të nxirren para Hyjit e, ai, të cilin Hyji ta dënojë, le t’i kthejë të afërmit dyfishin.
9 Kur ndokush ia lë të afërmit në rojë gomarin, kaun, delen ose edhe cilëndo bagëti e cof ose thyen qafën ose rrëmbehet prej armikut, por askush nuk e sheh,
10 beja e bërë para Zotit se nuk e ka shtrirë dorën mbi gjënë e shokut le ta ndajë çështjen ndër të dy; pronari le të kënaqet me benë e ai të mos detyrohet ta kthejë.
11 Po u vërtetua se e ka vjedhur, le ta kthejë,
12 nëse e ka shqyer egërsira, le ta sjellë të shqyerën për dëshmi e s’ka detyrë ta kthejë.
13 Kur dikush e huajon prej të afërmit të vet ndonjë kafshë e kjo ose gjymtohet apo cofë pa qenë aty pronari, e ka për detyrë ta paguajë.
14 Po i ndodhi kjo në praninë e pronarit, nuk e ka për detyrë t’ia paguajë, por po qe se ka qenë e huajuar me pagesë, atëherë të marrë pagën”.
15 Kur ndokush e ngashnjen një vajzë virgjër, e ajo nuk është e fejuar dhe fle me të, le të japë për të çmimin martesor e le ta marrë për grua.
16 Por po qe se i ati i virgjërës nuk dëgjon t’ia japë, ngashnjyesit i duhet të japë për të shumën e parave që kërkohen për pajën martesore të vajzës.
17 Mos lejo të jetojë magjistarja!
18 Kush të bjerë me shtazë, le të vritet.
19 Kush u flijon idhujve ‑ përveç një të vetmit Zot ‑ le të vritet.
20 Mos e shfrytëzo as mos e shtyp të huajin, sepse edhe ju qetë të huaj në dheun e Egjiptit.
21 Mos e dëmtoni vejushën as bonjakun.
22 Nëse do t’i nëpërkëmbëni, ato do të kërkojnë ndihmë prej meje e unë do ta dëgjoj ankimin e tyre.
23 Atëherë hidhërimi im do të ndizet flakë e do t’ju pres me shpatë. Gratë do t’ju mbesin të veja e fëmijët bonjakë.
24 Nëse do t’i huajosh para ndokujt prej skamnorëve të popullit tim, që është me ty, mos u sill me të si t’i ishe kamatar: mos i merrni kamatë.
25 Nëse për peng ia ke marrë të afërmit tënd gunën, ktheja para perëndimit të diellit.
26 Sepse ajo është i vetmi petk me të cilin e mbështjell trupin dhe s’ka tjetër në të cilin të bjerë të flejë. Nëse ankohet para meje, do ta dëgjoj, sepse kam dhembshuri.
27 Mos e shaj Hyjin e mos fol keq për prijësin e popullit tënd.
28 Mos vono me flijimin e të ardhurave të lëmës e të verës.
Mua ma jep të parëlindurin e djemve të tu.
29 Po kështu vepro edhe me bagëti të trasha e të imëta: shtatë ditë le të rrijë me t’ëmën e të tetën ditë ma jep mua.
30 Ju do të jeni për mua njerëz të shenjtë: mos e hani mishin e kafshëve të shqyera në fushë prej egërsirës, por qitjani qenve.