1 Lufta ndërmjet shtëpisë së Saulit dhe shtëpisë së Davidit qe shumë e gjatë: Davidi vinte e forcohej gjithnjë, kurse shtëpia e Saulit vinte duke rënë çdo ditë e më poshtë.
2 Davidit i lindën disa djem në Hebron. I parëlinduri i tij qe Amnoni që i leu prej Akinoamës Jezrahelite;
3 pas tij Keleabi prej Abigajles, gruas së Nabalit prej Karmelit; kurse i treti Absalomi, biri i Maakës, bijës së Tolmait, mbretit të Gesurit;
4 i katërti Adonia, biri i Hagitit; i pesti Safatia, biri i Abitales;
5 kurse i gjashti qe Jetraami, prej Eglës, gruas së Davidit: këta djem i lindën Davidit në Hebron.
6 Ndërsa po vazhdonte lufta mes shtëpisë së Saulit e shtëpisë së Davidit, Abneri, biri i Nerit, po merrte sundimin mbi shtëpinë e Saulit.
7 Sauli kishte pasur një shemër me emrin Resfë, që ishte bija e Ajait. Isbaali i tha Abnerit:
8 “Pse ke hyrë tek shemra e tim eti”? Ky, i hidhëruar për së tepri prej fjalëve të Isbaalit, iu përgjigj: “Pse, a jam unë një kokë qeni prej Judës? Tani sa kohë dhe sot unë i qëndroj besnik shtëpisë së Saulit, babait tënd, dhe vëllezërve të tij e të afërmve dhe as ty nuk të lëshova në duar të Davidit. E ti u gjete të më qortosh për faj gruaje!
9 More kështu ia bëftë Hyji Abnerit, madje edhe më zi, nëse nuk do të bëj ashtu sikurse Zoti i është përbetuar Davidit:
10 se do të kalohet mbretëria prej shtëpisë së Saulit dhe do të forcohet froni i Davidit përmbi Izrael e Judë që prej Danit e deri në Bersabé”.
11 Isbaali nuk pati guxim t’i përgjigjej asnjë fjalë, sepse e druante.
12 Abneri dërgoi disa delegatë te Davidi për t’i thënë në emër të tij: “I kujt është vendi”? e mendonte të thoshte: “Bëj miqësi me mua dhe dora ime do të jetë me ty dhe do të sjellë me ty mbarë Izraelin”.
13 Davidi iu përgjigj: “Mirë fort! Unë do të lidh besëlidhje me ty, por një gjë të kërkoj si kusht paraprak: mos m’u duk para syve të mi nëse më parë nuk ma sjell Mikolën, bijën e Saulit. Vetëm atëherë mund të vish e të më dalësh përpara syve”.
14 Ndërkaq Davidi dërgoi lajmëtarë tek Isbaali, djali i Saulit, e tha: “Ma kthe gruan time Mikolën që e fejova, me njëqind gjymtyrë filistenjsh”.
15 Atëherë Isbaali dërgoi njerëzit dhe e mori prej burrit të saj Faltielit, birit të Laisit.
16 Burri i saj e ndoqi duke qarë deri në Bahurim. Atëherë Abneri i tha: “Shko! Kthehu prapa”! Ai u kthye.
17 Abneri kishte pasur bisedime me pleqtë e Izraelit e u kishte thënë: “Ka shumë kohë që ju dëshironit që Davidi të jetë mbret mbi ju.
18 Tani është koha të veproni. Sepse Zoti ka thënë lidhur me Davidin: ‘Me anë të dorës së Davidit, shërbëtorit tim, do ta shpëtoj Izraelin, popullin tim, prej dorës së filistenjve e të gjithë armiqve të tij’”.
19 Abneri u tha kështu edhe bijve të Beniaminit. Atëherë shkoi në Hebron për t’i treguar Davidit gjithçka i kishte pëlqyer Izraelit dhe mbarë Beniaminit.
20 Abneri erdhi te Davidi në Hebron bashkë me njëzet vetë. Davidi i bëri gosti Abnerit dhe njëzet vetëve që kishin ardhur me të.
21 Abneri i tha Davidit: “Po shkoj e po e bashkoj mbarë Izraelin rreth imzotit, mbretit tim, me qëllim që të lidhin me ty besëlidhje dhe të mbretërosh mbi të gjithë sipas pëlqimit tënd”.
Atëherë Davidi e përcolli Abnerin dhe ky u nis në paqe.
22 Kur ja, u kthyen nga çetimi djelmoshat e Davidit dhe Joabi me pre të madhe. Por Abneri nuk ishte atëherë më me Davidin në Hebron, sepse e kishte përcjellë dhe ai kishte shkuar në paqe,
23 kurse Joabi dhe mbarë ushtria që kishte qenë me të, arritën më vonë. I treguan disa Joabit e i thanë: “Abneri, biri i Nerit, ka qenë te mbreti. Mbreti e përcolli e shkoi në besë”.
24 Atëherë Joabi hyri te mbreti dhe i tha: “Po ç’bëre ashtu? Paska qenë Abneri tek ti! Po pse e lëshove të shkojë në paqe?
25 A nuk e njohe ende Abnerin, birin e Nerit?! Me siguri ka ardhur me qëllim që të tradhtojë, t’i mësojë të gjitha lëvizjet e tua e të dijë gjithçka bën”.
26 Si doli Joabi prej Davidit, dërgoi kasnecë, që e kthyen Abnerin prej pusit Sira. Davidi nuk e dinte.
27 Kur u kthye Abneri në Hebron, e ndau veçmas Joabi te dera, sikur për t’i thënë diçka në besë, e goditi aty në baqth dhe Abneri vdiq, gjak për gjak me Asaelin, të vëllanë e Joabit.
28 Kur dëgjoi Davidi për ngjarjen e kryer, tha: “Unë dhe mbretëria ime jemi të pafajshëm para Zotit në amshim lidhur me gjakun e Abnerit, birit të Nerit.
29 Gjaku i Abnerit rëntë mbi Joabin dhe mbi mbarë shtëpinë e babait të tij: mos mungoftë kurrë në familjen e tij sëmundja e gonorresë, gërbula; njerëz për furka, i preftë shpata e mos u ngopshin me bukë”.
30 Joabi dhe vëllai i tij, Abisai, e vranë Abnerin, sepse e kishte vrarë vëllanë Asaelin në luftë në Gabaon.
31 Atëherë Davidi i tha Joabit dhe mbarë ushtrisë që ishte me të: “Shqyeni petkat tuaja, veshuni me thasë e vajtoni Abnerin”! Vetë Davidi e ndiqte arkivolin.
32 Kur e varrosën Abnerin në Hebron, Davidi ngriti zërin e vet dhe vajtoi mbi varrin e Abnerit. Qau po ashtu edhe mbarë populli.
33 Mbreti në vajtim duke qarë Abnerin tha:
“A duhej që Abneri të vdiste
me vdekje të të pandershmit?
34 Duart e tua nuk ishin të lidhura,
po as këmbët në pranga nuk i pate:
U vrave siç vritet një keqbërës”.
Atëherë populli mbarë ia plasi vajit mbi të.
35 Mbarë populli iu vu Davidit të hante bukë sa ishte ende ditë, por Davidi u përbetua e tha: “Hyji ma bëftë kështu e edhe më zi, në qoftë se me gojë do të kërkoj bukë ose çdo gjë tjetër deri në perëndimin e diellit”.
36 Mbarë populli e mori vesh këtë gjë. I pëlqeu sikurse edhe gjithçka që bëri mbreti ishte e mirë para syve të mbarë popullit.
37 Mbarë populli si edhe i gjithë Izraeli e mori vesh atë ditë se mbreti nuk kishte gisht në vrasjen e Abnerit, birit të Nerit.
38 Mbreti atëherë u tha shërbëtorëve të vet: “A thua nuk e dini se ra sot i vrarë një prijës, madje ndër më të mëdhenjtë në Izrael?
39 Mjerisht unë ende jam i ligshtë, megjithëse jam i shuguruar mbret, kurse këta bijtë e Sarvisë janë më të fortë se unë. Atij që e bën të keqen, ia ktheftë Zoti sipas keqbërësësisë së tij”.