1 Duhet të krenohem!? Punë kote! Pra, po ia nisi me vegime e zbulesa të Zotit.
2 E njoh një njeri në Krishtin, i cili, para katërmbëdhjetë vjetësh ‑ a ishte në trupin e vet: nuk e di; a ishte jashtë trupit, nuk e di ‑ e di Hyji ‑ ky njeri qe ngritur në të tretin qiell.
3 Dhe e di se ky njeri ‑ a ishte në trup, a ishte jashtë trupit, nuk e di ‑ e di Hyji ‑
4 ka qenë ngritur në parajsë dhe ka dëgjuar fjalë të patregueshme, të cilat njeriu nuk guxon t’i përsëritë.
5 Për atë njeri të tillë do të krenohem e jo për vetvete nuk do të lëvdohem, përveç me ligështi (të mia).
6 Vërtet, po edhe të më mbushej mendja të lëvdohem, nuk do të isha i marrë, sepse do të flisja të vërtetën. Por nuk e bëj që ndokush të mos mendojë për mua më shumë se ç’sheh në mua ose ç’dëgjon prej meje.
7 Dhe që, të mos më rritet mendja për shkak të lartësisë së zbulesave, m’u dha në trup një ferrë ‑ engjëlli i djallit ‑ për të më rrahur që të mos krenohem.
8 Për këtë gjë tri herë iu luta Zotit të largohet prej meje.
9 Por Ai m’u përgjigj: “Të mjafton hiri im, sepse fuqia përsoset në ligështi.” Për këtë arsye me kënaqësi do të krenohem edhe më tepër me ligështitë e mia që të banojë në mua fuqia e Krishtit.
10 Prandaj kënaqem
në ligështi,
në sharje,
në vështirësi,
në salvime e ngushtica
që më bëhen për shkak të Krishtit!
Sepse, kur jam i ligshtë ‑ atëherë jam i fortë.
Kujdesi i Palit për kishën e Korintit
11 U bëra i marrë! Por ju më ngacmuat! E pra, u desh që ju të më porositni, sepse në asgjë nuk jam më i vogël se “kryeapostujt”, edhe pse nuk jam asgjë.
12 E pra, shenjat dalluese të apostullit u vërtetuan ndër ju: duresë e vazhdueshme në çdo provë, shenja të mrekullueshme, vepra të bindshme.
13 Dhe, njëmend, në çka mbetët pas kishave të tjera, përveç se unë nuk u bëra barrë për ju? Ma falni këtë “padrejtësi!”
14 Dhe, ja, tani jam gati të vij te ju për të tretën herë dhe nuk do t’ju bëhem barrë, sepse unë nuk e kërkoj pasurinë tuaj, por ju. Sepse fëmijët nuk janë të detyruar të fitojnë për prindër, por, përkundrazi, prindërit për fëmijët.
15 E unë me gëzim do të shpenzoj e do të shpenzohem për shpirtrat tuaj. Por, a thua, nëse ju dua më fort, do të duhem prej jush më pak?
16 Ani, në dashtë! Unë nuk u bëra barrë për ju, por kështu si jam “dinak”, ju zura ju me “dredhi”.
17 A thua ndoshta ju shfrytëzova me anë të atyre që i dërgova te ju?
18 Unë iu luta Titit dhe e dërgova bashkë me një vëlla. A mos ju shfrytëzoi Titi? A thua nuk ecëm të njëjtës udhë? A thua jo të njëjtave gjurmë?
19 Ndoshta kaherë mendoni se po mbrohemi para jush? Jo, por po flasim para Hyjit në Krishtin: të gjitha këto i thamë për ndërtimin tuaj, o fort të dashur!
20 Sepse trembem të mos ju gjej ndoshta, kur të vij, ashtu si dëshiroj t’ju gjej dhe se ju do të më gjeni ashtu sikurse ju nuk do të dëshironit: që rastësisht të mos ketë grindje, smirë, zemërime, rivalitete, të përfolura, spiunime, krenari, kryengritje;
21 që, përsëri, kur të vij ndër ju, Hyji im të mos më përvujtërojë e të më duhet të qaj për shumë prej atyre që mëkatuan që përpara e nuk iu larguan fëlligështisë, ndyrësisë e shfrenisë që bënë.