1 Atëherë Ana u lut e tha:
“Zemra ime kërcen nga gëzimi në saje të Zotit,
m’u trash krahu në saje të Hyjit tim;
hapur e kam gojën kundër armiqve të mi,
sepse më gëzove me bamirësinë tënde.
2 Askush s’është i shenjtë krahas me Zotin,
sepse përveç teje tjetër s’ka!
Nuk ka të fortë porsi Hyji ynë!
3 Oh, mos folni fjalë të mëdha krenarie,
larg gojës suaj fjalët me madhështi:
sepse Hyji është Zoti që di gjithçka
e prej tij peshohen veprimet!
4 Harku i të fortëve u thye,
kurse të ligshtit u ngjeshën me fuqi!
5 Të ngopurit rrogëtarë u lidhën për bukë goje,
kurse të uriturit më s’sprovojnë skamje.
Beronja lindi fëmijë me shumicë,
kurse ajo që pati shumë u shua.
6 Zoti bën që të vdiset e të jetohet,
plandos në Nëntokë dhe andej nxjerr.
7 Zoti bën skamnor e të pasur,
përul edhe lartëson;
8 prej pluhurit e ngre varfanjakun,
prej llomit e lartëson skamnorin,
që të rrijë me princa,
që ta zërë vendin e nderit.
Sepse të Zotit janë shtyllat e tokës
mbi to e vendosi botën.
9 Ai i ruan hapat e besnikut të vet,
në errësirë do të zhduken keqbërësit,
s’është forca që burrin e bën burrë!
10 Zoti do t’i ndrydhë kundërshtarët e vet,
prej qiellit mbi ta thekshëm do të bubullijë!
Zoti do ta gjykojë mbarë botën,
sundimin do t’ia japë mbretit të vet,
Ai do t’ia ngrejë ballin Mesisë së vet”!
11 Atëherë Elkana u kthye në Ramë në shtëpinë e vet. Fëmija ishte shërbëtor në praninë e Zotit nën mbikëqyrjen e Heliut prift.
12 Bijtë e Heliut ishin njerëz të prishur: nuk çanin kokën për Zotin
13 dhe s’ishin në kujdes për sjelljen e mirë priftërore ndaj popullit: kur kushtonte ndokush flinë, vinte shërbëtori i priftit me tërfurk tredhëmbësh dhe, ndërsa zihej mishi,
14 e ngulte në mish në kusi, në kazan, në vegësh ose në tavë dhe, gjithsa i kapte tërfurku, e merrte prifti për vete. Kështu ua bënin të gjithë izraelitëve që vinin në Silo.
15 Madje, edhe para se të digjnin dhjamin, vinte shërbëtori i priftit e i thoshte atij që kushtonte flinë: “Ma jep mishin që t’ia pjek priftit, sepse nuk do që prej teje të marrë mishin e zier, por të freskët ‑ të pazier”.
16 Flijuesi i thoshte: “Një herë le të digjet dhjami, siç është rregulla, dhe atëherë merr sa të dëshirosh”, por ky i përgjigjej: “Assesi. Më mirë ma jep Tani se, përndryshe, do të ta marr me dhunë”.
17 Mëkati i djelmoshave ishte shumë i madh para Zotit, sepse ata përbuznin flinë e Zotit.
18 Samueli shërbente në praninë e Zotit. Djaloshi ishte i veshur me shpinorin e linjtë.
19 E ëma ia punonte edhe nga një gunëz çdo vit e ia sillte kur shkonte bashkë me burrin për të adhuruar e për të kushtuar flinë vjetore.
20 Heliu bekonte Elkanën dhe gruan e tij e thoshte: “Të dhëntë Zoti të tjerë fëmijë prej kësaj gruaje për dhuratën që i bëri Zotit”.
Ata u kthyen në shtëpinë e vet.
21 Zoti e pa me të mira Anën, ajo ngjizi dhe lindi tre djem e dy vajza. Ndërkaq Samueli rritej në praninë e Zotit.
22 Heliu ishte plakur shumë, por kishte dëgjuar gjithçka që bënin bijtë e tij kundrejt të gjithë izraelitëve dhe se ata flinin me gratë që shërbenin në hyrjen e Tendës së takimit.
23 Ai u tha: “Pse bëni punë të tilla, për të cilat po dëgjoj prej mbarë popullit, punë tejet të liga?
24 Mosni, bijtë e mi! Nuk po dëgjoj fjalë të mira që po fliten... Po shkandulloni popullin e Zotit.
25 Nëse njeriu mëkaton kundër njeriut,
është Zoti ai që do të gjykojë;
por, në qoftë se njeriu mëkaton kundër Zotit,
kush do të ndërmjetësojë për të”?
Por ata nuk e dëgjuan zërin e t’et, sepse Zoti kishte vendosur t’i vriste.
26 Ndërkaq Samueli rritej e përparonte dhe i pëlqente Zotit e njerëzve.
27 Një ditë erdhi një njeri i Hyjit te Heliu e i tha: “Kështu thotë Zoti: A thua nuk i jam zbuluar qartë shtëpisë së babait tënd kur ishte në Egjipt, në shtëpinë e faraonit?
28 Unë e zgjodha atë që të jetë, në mes të të gjitha fiseve të Izraelit, prifti im, që të ngjitet në lterin tim, të djegë kemin e të mbartë shpinorin në praninë time. Unë ia dhashë shtëpisë së babait tënd të gjitha flitë që i kushtojnë të gjithë izraelitët!
29 Përse shqelmoni flinë time, dhuratat e mia që urdhërova të kushtohen në tempull, e ti më tepër i nderove bijtë e tu se mua, për t’u ngopur me pjesët më të mira të flive që i kushton Izraeli, populli im?
30 Për këtë arsye thotë Zoti, Hyji i Izraelit: ‘Pata folur e pata thënë: shtëpia jote e shtëpia e babait tënd do të shërbejnë në praninë time për amshim; por tani ‑ është fjala e Zotit ‑ Kurrë më, assesi! Sepse unë do t’i nderoj ata që më nderojnë, kurse ata që më përbuzin, do të jenë të përbuzur.
31 Ja, po vijnë ditët, kur do ta pres krahun tënd dhe krahun e shtëpisë së tët eti, kështu që s’do të ketë më plak në shtëpinë tënde.
32 Ti do ta shikosh kundërshtarin tënd në tempull të mbuluar me të gjitha të mirat e Izraelit, kurse plak më kurrë prej shtëpisë sate s’do të ketë!
33 Megjithatë do të lë ndonjë mashkull prej shtëpisë sate në lterin tim, me qëllim që të humbin sytë e tu në rrashtë e të të pëlcasë zemra, kurse pjesa më e madhe e meshkujve të tu do të vdesin posa t’ia arrijnë moshës së burrërisë.
34 Për shenjë do të kesh atë që do t’u ndodhë dy bijve të tu Ofniut e Fineesit: në një ditë do të vdesin të dy!
35 E unë do të bëj të ngrihet për vete një prift besnik. Ai do të veprojë sipas zemrës sime e sipas dëshirës sime. Unë do t’i ndërtoj një shtëpi të qëndrueshme dhe ai do të jetojë para të shuguruarit tim gjatë gjithë jetës.
36 E do të ndodhë që edhe ai që do të mbesë gjallë prej shtëpisë sate, do të vijë e do të përkulet para tij për një kacille të argjendtë e për një qeth bukë e t’i lutet: ‘Më prano, po të bëj lutje, në çfarëdo shërbese priftërore të kem një kafshatë bukë’”.