1 Salomoni lidhi krushqi me faraonin, mbre‑ tin e Egjiptit. U martua me bijën e faraonit dhe atë e vendosi në Qytetin e Davidit derisa të kryente së ndërtuari shtëpinë e vet, Tempullin e Zotit dhe murin rrethues të Jerusalemit.
2 Asokohe populli kushtonte fli ende në lartësira, sepse deri atëherë ende nuk ishte ndërtuar tempulli për nder të emrit të Zotit.
3 Salomoni e donte Zotin dhe jetonte sipas porosive që i kishte dhënë i ati, Davidi, me përjashtim se flijonte në lartësira dhe digjte temjan.
4 Shkoi, pra, Salomoni në Gabaon për të flijuar atje. Atje ishte lartësira më me rëndësi. Salomoni aty, mbi atë lter kushtoi një mijë fli shkrumbimi.
5 Në Gabaon Zoti iu shfaq Salomonit natën në ëndërr e i tha : “Kërko çfarë do që të të jap unë”!
6 Salomoni tha: “Ti je sjellë me shërbëtorin tënd Davidin, babain tim, me besnikëri të madhe, sepse ai ka jetuar para syve të tu me besë, me drejtësi e me ndershmëri të zemrës së vet. Ti ia mbajte besën e bëre që mbi fronin e tij të rrijë djali i tij, siç është sot.
7 E tani, o Zot, Hyji im, ti e bëre mbret shërbëtorin tënd në vend të babait tim, Davidit. Mirëpo, unë jam djalosh i ri dhe nuk di si duhet mbretëruar.
8 Shërbëtori yt është në mes të popullit që ti e ke zgjedhur për vete, të popullit të panumërt që nuk mund të njehet as nuk mund të numërohet për shkak të madhësisë.
9 Jepi, pra, shërbëtorit tënd një zemër që të dijë të mësojë, që të dijë ta gjykojë popullin tënd e të dijë ta dallojë të mirën prej së keqes. Sepse, kush është ai që do të mund ta gjykojë popullin tënd të madh”?
10 Zotit i pëlqeu kërkesa e tillë që Salomoni i bëri
11 dhe Hyji i tha Salomonit: “Pasi ti kërkove këtë gjë dhe nuk kërkove për vete as jetë të gjatë, as pasuri, as jetën e armiqve të tu, por kërkove urtësinë për të bërë drejtësi,
12 ja, po bëj ashtu siç kërkove ti: po të jap mendje të kthjellët e plot kuptim kaq sa të tillë nuk e ka pasur askush para teje dhe s’ do ta ketë askush pas teje si ti.
13 Por edhe ato që ti nuk i kërkove, po t’ i jap unë, d. m. th. pasuri e lavdi saqë s’ ka për të qenë askush i ngjashëm me ty ndër mbretër gjatë gjithë jetës sate.
14 E në qoftë se ti do të ecësh udhëve të mia duke mbajtur ligjet e urdhërimet e mia, siç eci yt atë, Davidi, të shumta do t’i bëj edhe ditët e jetës satë”.
15 Salomonit i doli gjumi dhe e mori vesh se kishte qenë ëndërr. Kur u kthye në Jerusalem, qëndroi para Arkës së Besëlidhjes së Zotit, kushtoi fli shkrumbimi, kushtoi fli pajtimi dhe u bëri gosti të gjithë shërbëtorëve të vet.
16 Pastaj erdhën dy lavire dhe qëndruan para tij.
17 Njëra prej tyre tha: “Me leje, imzot! Unë e kjo grua jetonim në të njëjtën shtëpi. Mua më lindi fëmija pranë saj në shtëpi.
18 Të tretën ditën, pasi më lindi fëmija, lindi edhe kjo. Ishim së bashku dhe askush tjetër nuk ishte me ne në dhomë, përveç ne të dyjave.
19 Një natë kësaj i vdiq fëmija, sepse kishte rënë mbi të ndërsa po flinte.
20 Kjo u çua në pellg të natës, pa zhurmë e mori djalin tim nga gjiri im, i shërbëtores sate ndërsa isha fjetur dhe e vuri pranë vetes; kurse djalin e vet që kishte vdekur, e vendosi në gjirin tim.
21 Kur u ngrita në mëngjes për t’i dhënë fëmijës gji, pashë se ishte i vdekur. Por kur e shikova me kujdes në dritë të qartë, pashë se s’ishte fëmija që kisha lindur unë”.
22 Gruaja tjetër u përgjigj: “S’ është e vërtetë! Djali im është gjallë, kurse djali yt ka vdekur”! Kurse ajo tjetra thoshte: “Po gënjen! Djali yt ka vdekur, kurse imi është gjallë”!
Dhe kështu grindeshin para mbretit.
23 Atëherë mbreti tha: “Kjo po thotë: ‘Djali im është gjallë e djali yt ka vdekur’; kurse kjo tjetra po përgjigjet: ‘Jo! Por djali yt ka vdekur e im bir është gjallë’”.
24 Prandaj edhe mbreti tha: “Ma bini shpatën”! Kur e prunë shpatën para mbretit:
25 “Ndajeni ‑ tha ‑ foshnjën e gjallë në dy pjesë dhe jepjani gjysmën njërës e gjysmën tjetrës”!
26 Porse gruaja, djali i së cilës ishte gjallë, sepse i theri nëzemër për djalin e vet ‑ i tha mbretit: “Po të lutem, zotëri, jepjani asaj foshnjën e gjallë dhe mos e vrisni”! Përkundrazi ajo tjetra thoshte: “As mua as asaj: le të ndahet”!
27 Atëherë mbreti u përgjigj e tha: “Jepjani kësaj foshnjën e gjallë e të mos vritet: kjo është nëna e saj”!
28 Mbarë Izraeli dëgjoi për pleqërinë që bëri mbreti dhe i dhanë nderim mbretit duke parë se kishte dijen e Hyjit për të ndarë drejtësinë.